κνηκός: Difference between revisions
Δίκαιος ἐὰν ᾖς, πανταχοῦ τῷ τρόπῳ χρήσῃ νόμῳ († λαληθήσῃ) → Si iustus es pro lege tibi mores erunt → Bist du gerecht, ist dein Charakter dir Gesetz (wirst du in aller Munde sein)
(13_4) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (16 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=knikos | |Transliteration C=knikos | ||
|Beta Code=knhko/s | |Beta Code=knhko/s | ||
|Definition= | |Definition=κνηκή, κνηκόν, Dor. κνᾱκός, ά, όν, [[pale yellow]], [[tawny]], of the goat, Thespis 4, Theoc.7.16, ''AP''6.32 (Agath.); so in oracular style, ''Epigr.Gr.''1034.23; of the wolf, Babr.113.2; cf. κνακός· [[ψαρός]], [[ἵππος]], [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]] (Perh. cogn. with Skt. kāñcanam 'gold', OPruss. [[cucan]] 'brown', OE. [[hunig]] 'honey'.) | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1460.png Seite 1460]] dor. κνακός, | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1460.png Seite 1460]] dor. κνακός, [[gelblich]], von der salben Farbe der Safflorblüthe u. des Safflorsaamens, isabellfarbig, Schol. Theocr. 7, 16; τράγοιο κνηκὸν [[δέρμα]] Theocr. 7, 16; vgl. Agath. 29 (VI, 32); vom Wolfe, Babr. 113, 2, s. [[κνηκίας]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br />roux, fauve : ὁ [[κνηκός]] ([[θήρ]]) le loup.<br />'''Étymologie:''' DELG [[κνῆκος]].<br /><i><b>Syn.</b></i> [[κνηκίας]], [[λύκος]], [[μονιός]], [[μονόλυκος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κνηκός:'''<br /><b class="num">I</b> дор. [[κνακός|κνᾱκός]] 3 желтый, рыжий или бурый (τράγοιο [[δέρμα]] Theocr.; [[τράγος]] Anth.).<br /><b class="num">II</b> ὁ Babr. = [[κνηκίας]]. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''κνηκός''': -ή, -όν, Δωρ. κνᾱκός, ά, όν, ἔχων [[χρῶμα]] κροκίζον, κιτρινωπὸν ὡς ὁ [[σπόρος]], ἢ τὸ «χνοῦδι» τῆς κνήκου (Ἡσύχ., πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 19, 2), ἐπὶ τῆς αἰγός, Θεόκρ. 7. 16, Ἀνθ. Π. 6. 32· ἢ τοῦ λύκου, Βάρβ. 113. 2 Boisson.· ― [[ἐντεῦθεν]] ὁ [[τράγος]] καλεῖται κνάκων, ὁ, Θεόκρ. 3. 5· καὶ ὁ [[λύκος]], [[κνηκίας]], Βάβριος 112, 12. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κνηκός]], -ή, -όν και δωρ. τ. [[κνακός]], -ά, -όν (Α)<br />αυτός που έχει το [[χρώμα]] του κνήκου, ο [[κιτρινοκόκκινος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Βλ. λ. [[κνήκος]]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''κνηκός:''' -ή, -όν, Δωρ. κνᾱκός, <i>-ά</i>, <i>-όν</i>, αυτός που έχει [[χρώμα]] «κροκίζον», χλωμοκίτρινο, [[καστανόξανθος]], [[κοκκινωπός]], σε Ανθ.· απ' όπου ο [[τράγος]] ονομάζεται <i>[[κνάκων]]</i>, <i>ὁ</i>, σε Θεόκρ.· και ο [[λύκος]] [[κνηκίας]], σε Βάβρ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[κνηκός]], ή, όν<br />[[pale]] [[yellow]], [[tawny]], Theocr., Anth.: [[hence]] the [[goat]] is called κνάκων, ὁ, Theocr.; and the [[wolf]] [[κνηκίας]], Babr. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:35, 25 August 2023
English (LSJ)
κνηκή, κνηκόν, Dor. κνᾱκός, ά, όν, pale yellow, tawny, of the goat, Thespis 4, Theoc.7.16, AP6.32 (Agath.); so in oracular style, Epigr.Gr.1034.23; of the wolf, Babr.113.2; cf. κνακός· ψαρός, ἵππος, Hsch. (Perh. cogn. with Skt. kāñcanam 'gold', OPruss. cucan 'brown', OE. hunig 'honey'.)
German (Pape)
[Seite 1460] dor. κνακός, gelblich, von der salben Farbe der Safflorblüthe u. des Safflorsaamens, isabellfarbig, Schol. Theocr. 7, 16; τράγοιο κνηκὸν δέρμα Theocr. 7, 16; vgl. Agath. 29 (VI, 32); vom Wolfe, Babr. 113, 2, s. κνηκίας.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
roux, fauve : ὁ κνηκός (θήρ) le loup.
Étymologie: DELG κνῆκος.
Syn. κνηκίας, λύκος, μονιός, μονόλυκος.
Russian (Dvoretsky)
κνηκός:
I дор. κνᾱκός 3 желтый, рыжий или бурый (τράγοιο δέρμα Theocr.; τράγος Anth.).
II ὁ Babr. = κνηκίας.
Greek (Liddell-Scott)
κνηκός: -ή, -όν, Δωρ. κνᾱκός, ά, όν, ἔχων χρῶμα κροκίζον, κιτρινωπὸν ὡς ὁ σπόρος, ἢ τὸ «χνοῦδι» τῆς κνήκου (Ἡσύχ., πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 19, 2), ἐπὶ τῆς αἰγός, Θεόκρ. 7. 16, Ἀνθ. Π. 6. 32· ἢ τοῦ λύκου, Βάρβ. 113. 2 Boisson.· ― ἐντεῦθεν ὁ τράγος καλεῖται κνάκων, ὁ, Θεόκρ. 3. 5· καὶ ὁ λύκος, κνηκίας, Βάβριος 112, 12.
Greek Monolingual
κνηκός, -ή, -όν και δωρ. τ. κνακός, -ά, -όν (Α)
αυτός που έχει το χρώμα του κνήκου, ο κιτρινοκόκκινος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. κνήκος].
Greek Monotonic
κνηκός: -ή, -όν, Δωρ. κνᾱκός, -ά, -όν, αυτός που έχει χρώμα «κροκίζον», χλωμοκίτρινο, καστανόξανθος, κοκκινωπός, σε Ανθ.· απ' όπου ο τράγος ονομάζεται κνάκων, ὁ, σε Θεόκρ.· και ο λύκος κνηκίας, σε Βάβρ.
Middle Liddell
κνηκός, ή, όν
pale yellow, tawny, Theocr., Anth.: hence the goat is called κνάκων, ὁ, Theocr.; and the wolf κνηκίας, Babr.
