συρροή: Difference between revisions
ὃν οὐ τύπτει λόγος οὐδὲ ῥάβδος → if words don't get through, neither a beating will | if the carrot doesn't work, the stick will not work either | whom words do not strike, neither does the rod
(6_9) |
m (Text replacement - "Theophrastus" to "Thphr.") |
||
| (16 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=syrroi | |Transliteration C=syrroi | ||
|Beta Code=surroh/ | |Beta Code=surroh/ | ||
|Definition=ἡ, | |Definition=ἡ, = [[σύρρευσις]], [[conflux]], [[Theophrastus|Thphr.]] ''De Lapidibus'' 1, ''Ign.''50, al.; [[ἰχώρων]] Plu.''Cleom.''39; [[συνροὰ]] (Dor.) ὑδάτων ''Mnemos.''42.332 (Argos, iv B.C.); [[exudation]] which forms a bulbil, σ. δακρυώδης [[Theophrastus|Thphr.]] ''[[Historia Plantarum|HP]]'' 6.6.8; [[accumulation]] of earth, ib.7.15.2: also [[σύρροια]], Hp.''Alim.''23, Plb.2.32.2, Str. 1.3.12, Aret.''CD''1.13 (ξύρρ-); σύνροια ''IG''5(1).1431.20 (Messene). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ῆς (ἡ) :<br />[[confluent]].<br />'''Étymologie:''' [[συρρέω]]. | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=συρροή -ῆς, ἡ [συρρέω] samenvloeiing. Plut. Agis et Cl. 60.5. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ἡ, = [[σύρροια]], Sp. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''συρροή:''' ἡ [[стечение]], [[слияние]] Plut. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''συρροή''': ἡ, = [[σύρρευσις]]. Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 6. 6, 8., 7. 15, 2, Πλούτ., κλπ.· [[ὡσαύτως]] σύρροια, Ἱππ. παρ’ Ἀλεξ. Τραλλ. 1. 102C, Πολύβ. 2. 32, 2. ― Περὶ τοῦ τύπου ἴδε Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 497. | |lstext='''συρροή''': ἡ, = [[σύρρευσις]]. Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 6. 6, 8., 7. 15, 2, Πλούτ., κλπ.· [[ὡσαύτως]] σύρροια, Ἱππ. παρ’ Ἀλεξ. Τραλλ. 1. 102C, Πολύβ. 2. 32, 2. ― Περὶ τοῦ τύπου ἴδε Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 497. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=η, ΝΜΑ, και δωρ. τ. συνροά Α [[συρρέω]]<br /><b>1.</b> η [[ενέργεια]] και το [[αποτέλεσμα]] του [[συρρέω]], το να ρέουν ή να χύνονται [[μαζί]] δύο υγρά («συνροὰ ὑδάτων», <b>επιγρ.</b>)<br /><b>2.</b> [[συνάθροιση]], [[συγκέντρωση]] («[[συρροή]] πλήθους»)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> <b>ιατρ.</b> χαρακτηριστικό τών εξανθηματικών νόσων, όταν οι φλύκταινες, βλατίδες, φυσαλλίδες ή κηλίδες πλησιάζουν και συνενώνονται η μία με την [[άλλη]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> α) «[[συρροή]] νόμων»<br />(ποιν. δίκ.) η [[περίπτωση]] [[κατά]] την οποία περισσότεροι ποινικοί νόμοι ή περισσότερες διατάξεις του ίδιου ποινικού νόμου ρυθμίζουν την [[ίδια]] ύλη<br />β) «[[συρροή]] εγκλημάτων» και «[[συρροή]] αδικημάτων» — η [[περίπτωση]] [[κατά]] την οποία έγιναν από κάποιον δύο ή περισσότερα εγκλήματα ή αδικήματα<br /><b>αρχ.</b><br />[[εφίδρωση]]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 07:35, 2 November 2024
English (LSJ)
ἡ, = σύρρευσις, conflux, Thphr. De Lapidibus 1, Ign.50, al.; ἰχώρων Plu.Cleom.39; συνροὰ (Dor.) ὑδάτων Mnemos.42.332 (Argos, iv B.C.); exudation which forms a bulbil, σ. δακρυώδης Thphr. HP 6.6.8; accumulation of earth, ib.7.15.2: also σύρροια, Hp.Alim.23, Plb.2.32.2, Str. 1.3.12, Aret.CD1.13 (ξύρρ-); σύνροια IG5(1).1431.20 (Messene).
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
confluent.
Étymologie: συρρέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συρροή -ῆς, ἡ [συρρέω] samenvloeiing. Plut. Agis et Cl. 60.5.
German (Pape)
ἡ, = σύρροια, Sp.
Russian (Dvoretsky)
συρροή: ἡ стечение, слияние Plut.
Greek (Liddell-Scott)
συρροή: ἡ, = σύρρευσις. Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 6. 6, 8., 7. 15, 2, Πλούτ., κλπ.· ὡσαύτως σύρροια, Ἱππ. παρ’ Ἀλεξ. Τραλλ. 1. 102C, Πολύβ. 2. 32, 2. ― Περὶ τοῦ τύπου ἴδε Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 497.
Greek Monolingual
η, ΝΜΑ, και δωρ. τ. συνροά Α συρρέω
1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα του συρρέω, το να ρέουν ή να χύνονται μαζί δύο υγρά («συνροὰ ὑδάτων», επιγρ.)
2. συνάθροιση, συγκέντρωση («συρροή πλήθους»)
νεοελλ.
1. ιατρ. χαρακτηριστικό τών εξανθηματικών νόσων, όταν οι φλύκταινες, βλατίδες, φυσαλλίδες ή κηλίδες πλησιάζουν και συνενώνονται η μία με την άλλη
2. φρ. α) «συρροή νόμων»
(ποιν. δίκ.) η περίπτωση κατά την οποία περισσότεροι ποινικοί νόμοι ή περισσότερες διατάξεις του ίδιου ποινικού νόμου ρυθμίζουν την ίδια ύλη
β) «συρροή εγκλημάτων» και «συρροή αδικημάτων» — η περίπτωση κατά την οποία έγιναν από κάποιον δύο ή περισσότερα εγκλήματα ή αδικήματα
αρχ.
εφίδρωση.
