εὐκαταφρόνητος: Difference between revisions
τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι: ἢ οὔ → but doing what one thinks fit without intelligence is—as you yourself admit, do you not?—an evil
(15) |
(4) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐκαταφρόνητος]], -ον)<br />ο [[άξιος]] [[καταφρονήσεως]], ο μη [[υπολογίσιμος]], ο [[ασήμαντος]] («μηδ' ὑφ' ἑνὸς [[εὐκαταφρόνητος]] [[εἶναι]]», <b>Ξεν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>κατα</i>-<i>φρονητος</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>κατα</i>-[[φρονώ]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>αξιο</i>-<i>κατα</i>-<i>φρόνητος</i>, <i>δειλο</i>-<i>κατα</i>-<i>φρόνητος</i>]. | |mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐκαταφρόνητος]], -ον)<br />ο [[άξιος]] [[καταφρονήσεως]], ο μη [[υπολογίσιμος]], ο [[ασήμαντος]] («μηδ' ὑφ' ἑνὸς [[εὐκαταφρόνητος]] [[εἶναι]]», <b>Ξεν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>κατα</i>-<i>φρονητος</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>κατα</i>-[[φρονώ]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>αξιο</i>-<i>κατα</i>-<i>φρόνητος</i>, <i>δειλο</i>-<i>κατα</i>-<i>φρόνητος</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''εὐκαταφρόνητος:''' -ον ([[καταφρονέω]]), αυτός που περιφρονείται, καταφρονείται εύκολα, [[άξιος]] περιφρόνησης, αξιοκατάκριτος, [[αξιοκαταφρόνητος]], σε Ξεν., Δημ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 23:12, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A easy to be despised, contemptible, ὑπό τινος X.HG6.4.1, cf. Cyr.8.3.1, D.4.18, Men.Sam.297, Arist.Pol.1312b24, etc.; negligible, πᾶσα ἀλγηδὼν εὐ. Epicur.Sent.Vat.4, cf. Phld.D.1.25, al.; esp. in Lit. Crit., D.H.Comp.3, Longin.3.1, Demetr.Eloc.4, etc. Adv. -τως Plu.Demetr.16.
German (Pape)
[Seite 1074] leicht zu verachten, verächtlich, geringfügig, Xen. Cyr. 8, 3, 1 Hell. 6, 4, 28; Arist. pol. 5, 10 u. Sp. – Adv., Plut. Demetr. 16.
Greek (Liddell-Scott)
εὐκαταφρόνητος: -ον, ὡς και νῦν, ἄξιος καταφρονήσεως, Ξεν. Ἑλλ. 6. 4, 28, Κύρ. 8. 3, 1, Δημ. 45. 1, κλ. - Ἐπίρρ. -τως, Πλουτ. Δημήτρ. 16.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qu’on peut facilement dédaigner, méprisable.
Étymologie: εὖ, καταφρονέω.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὐκαταφρόνητος, -ον)
ο άξιος καταφρονήσεως, ο μη υπολογίσιμος, ο ασήμαντος («μηδ' ὑφ' ἑνὸς εὐκαταφρόνητος εἶναι», Ξεν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-φρονητος (< κατα-φρονώ), πρβλ. αξιο-κατα-φρόνητος, δειλο-κατα-φρόνητος].
Greek Monotonic
εὐκαταφρόνητος: -ον (καταφρονέω), αυτός που περιφρονείται, καταφρονείται εύκολα, άξιος περιφρόνησης, αξιοκατάκριτος, αξιοκαταφρόνητος, σε Ξεν., Δημ.
