συντονία

English (LSJ)

ἡ,

   A tension, of the body or its organs, Hp.Acut.(Sp.) 29, Pl.Ti.84e, Arist.HA540a6, al., Thphr.Lass.7, Gal.6.174, 7.789; ῥώμη ἢ σ. Id.6.154.    2 tension of mind, intense application or exertion, opp. ἄνεσις, Arist.Pol.1341b41, Rh.1370a12; σ. ψυχῆς πρὸς τὸ καταμαθεῖν Pl.Def.413d.    II intensity, φλεγμονῆς Hp.Prog.6 (interpol. in 2 codd., om. Kühl.); φορᾶς Epicur.Ep.2p.45U.    III agreement, τῶν οὐρανίων πρὸς τὰ ἐπίγεια Chrysipp.Stoic.2.172.

Greek (Liddell-Scott)

συντονία: ἡ, ἔντασις, ἐπὶ τοῦ σώματος ἢ τῶν ὀργάνων αὐτοῦ, Ἱππ. 401. 28, Πλάτ. Τίμ. 84Ε, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστορ. 5. 2, 6, κ. ἀλλ. 2) ἔντασις τῆς διανοίας, σύντονος ἐνέργεια αὐτῆς, δραστικότης, ἀντίθετον τῷ ἄνεσις, ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 8. 7, 3, Ρητορ. 1. 11, 4· σ. ψυχῆς πρὸς τὸ καταμαθεῖν Πλάτ. Ὅροι 413D. II. ἐπίτασις, φλεγμονῆς Ἱππ. Προγν. 38. ΙΙΙ. συμφωνία, Διογ. Λ. 7. 140.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
1 forte tension (du corps, des organes, etc.);
2 tension de l’esprit, application intense.
Étymologie: σύντονος.

Greek Monolingual

η, ΝΜΑ, και αττ. τ. ξυντονία Α σύντονος
νεοελλ.
1. συντονισμός
2. μουσ. συμφωνία τόνου
μσν.-αρχ.
επίταση
αρχ.
1. σύντονη ενέργεια
2. ένταση, τέντωμα
3. συμφωνία («τὴν τῶν οὐρανίων πρὸς τὰ ἐπίγεια σύμπνοιαν καὶ συντονίαν», Χρύσ. Στωικ.).

Greek Monotonic

συντονία: ἡ, συντονισμένη ενέργεια ή έντονη δραστηριότητα σκέψης, σε Αριστ.

Russian (Dvoretsky)

συντονία: ἡ1) натяжение, напряжение (τὸ ἀπὸ τῆς συντονίας πάθημα Plat.);
2) стремление, рвение (ψυχῆς πρός τι Plat.);
3) созвучность, согласованность (τῶν οὐρανίων πρὸς τὰ ἐπίγεια Diog. L.).