γίγγλυμος

English (LSJ)

( γιγγλυμός, Hsch.), ὁ,

   A hinge, οἷον εἰ γ. Hp.Loc.Hom.6, cf. Apollod.Poliorc.190.1: hence a species of joint, Arist.de An.433b22, Gal.2.735.    2 metal pivot or gudgeon on which a door turns, = στρόφιγξ, IG4.1484.74 (Epid.), 11(2).165.15 (Delos, iii B. C.):— written γλυμός, ib.142.49 (an engraver's error).    3 joint in a coat of mail, X.Eq.12.6.    4 clasp, buckle, J.AJ3.6.3,4.    5 mode of kissing, Hsch.

German (Pape)

[Seite 491] ὁ (schlechtere Betonung, ιγγλυμός), Vergliederung, wo etwas Hervorstehendes in eine Vertiefung eingreift, vgl. Arist. de anim. 3, 10; Knochengelenk, Medic.; die Gelenke des Panzers, Xen. de re equ. 12, 6; die Thürangeln, VLL.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. charnière;
II. p. anal. 1 articulation des membres;
2 emboîture d’une cuirasse.
Étymologie: DELG t. techn. sans étym.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ

• Alolema(s): γιγλ- I.AI 3.121, 130

• Grafía: graf. γλυμός IG 11(2).142.49 (prob. error del lapicida)
1 gozne o bisagra de puertas IG 4².102.74 (Epidauro IV a.C.), 11(2).142.49 (Delos IV a.C.), 11(2).165.15 (Delos III a.C.), Poll.7.107, 10.22, Hsch.
•en máquinas de guerra o puentes levadizos, Hero Aut.20.2, Apollod.Poliorc.190.1
•en corazas o cotas de malla, X.Eq.12.6, Hsch.
•en motivos arquitectónicos, I.AI ll.cc.
•en compar. ἡ κνήμη ... οἷον ἐν γιγγλύμῳ ἐνήρμοσται Hp.Loc.Hom.6, cf. Gal.18(1).533, τὸ κινοῦν ... ὅπου ἀρχὴ καὶ τελευτὴ τὸ αὐτό, οἷον ὁ γ. Arist.de An.433^b22.
2 medic. gínglimo, articulación a la manera de gozne Gal.2.735, 736.
3 n. dado a un tipo de beso Paus.Gr.μ 5, Hsch.

• Etimología: Quizá forma red. de la r. *gelH^u̯- en grado ø/ø, de la que deriva ags. klyppan ‘abrazar’ y c. otros vocalismos aaa. kliuwa ‘bola’, gr. γλουτός y que haría alusión a ‘forma redonda’ o ‘que gira’.

Greek Monolingual

ο (Α γίγγλυμος και γιγγλυμός)
γωνιώδης άρθρωση, κλείδωση που επιτρέπει κίνηση κατά ένα άξονα (όπως η άρθρωση του αγκώνα)
αρχ.
1. στρόφιγγα, μεντεσές πόρτας, παραθύρου ή άλλου αντικειμένου
2. πόρπη
3. σύνδεσμος, κούμπωμα στον θώρακα της πανοπλίας
4. ρουφηχτό φιλί στόμα με στόμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πρόκειται για τεχνικό όρο προφανώς αναδιπλασιασμένο].

Greek Monotonic

γίγγλῠμος: ή γιγγλυμός, ὁ,
1. αρμός, άρθρωση, κλείδωση·
2. σύνδεσμος, άρθρωση στο θώρακα, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

γίγγλυμος: и γιγγλυμός ὁ
1) паз, стык (τοῦ θώρακος πτέρυγες ἐν γιγγλύμοις προσθεταί Xen.);
2) анат. сочленение Arst.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: hinge, joint, pivot, gudgeon (X., Epid.).
Other forms: Also γιγγλυμός; and γύγλ- (ap. Frisk), γιγλύμιον (ap. Frisk), not in LSJ
Derivatives: γιγ(γ)λύμιον (Anthem.), γιγγλυμώδης (Arist.), γιγγλυμωτός (Ph.), γιγγλυμόομαι (Hp.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Technical termin of unknown origin (cf. Schwyzer 423). Not with H. Petersson Griech. und lat. Wortstud. 8f. to OIr. glūn knee etc.). Prob. Pre-Greek (note the prenasal., ι\/υ).