συμπράκτωρ: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
m (Text replacement - "(\{\{grml\n.*?\n\}\}\n)\1" to "\1") |
(1b) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''συμπράκτωρ:''' ион. [[συμπρήκτωρ]], ορος ὁ соучастник, сотоварищ, помощник Her.: σ. τινὶ [[γενέσθαι]] Xen. стать чьим-л. помощником; σ. ὁδοῦ Soph. спутник. | |elrutext='''συμπράκτωρ:''' ион. [[συμπρήκτωρ]], ορος ὁ соучастник, сотоварищ, помощник Her.: σ. τινὶ [[γενέσθαι]] Xen. стать чьим-л. помощником; σ. ὁδοῦ Soph. спутник. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[συμπράκτωρ]], ιονιξ -πρήκτωρ, ορος, ὁ,<br />a [[helper]], [[assistant]], Hdt., Xen.: c. gen. rei, ς. ὁδοῦ a [[companion]] in [[travel]], Soph. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 01:30, 10 January 2019
English (LSJ)
Ion. συμπρήκτωρ, ορος, ὁ,
A helper, assistant, Hdt.6.125, cf. X.Cyr.3.2.29: c. gen. rei, σ. ὁδοῦ a companion in travel, S.OT 116; συμπράκτορες τῆς αἰτίας involved as accomplices in the charge, Antipho 3.4.6.
German (Pape)
[Seite 989] ορος, ὁ, ion. συμπρήκτωρ, Helfer; ὁδοῦ, Soph. O. R. 116, Gefährte; Her. 6, 125; Xen. Cyr. 3, 2, 29.
Greek (Liddell-Scott)
συμπράκτωρ: Ἰων. -πρήκτωρ, ορος, ὁ, ὁ συμπράττων, βοηθός, συνεργός, Ἡρόδ. 6. 125· σ. γενέσθαι τινὶ Ξεν. Κύρ. 3. 2, 29· μετὰ γεν. πράγμ., σ. ὁδοῦ, συνοδοιπόρος, Σοφ. Ο. Τ. 116· συμπράκτορες τῆς αἰτίας, περιλαμβανόμενοι ὡς συνεργοὶ εἰς τὴν κατηγορίαν, Ἀντιφῶν 124. 33.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ) :
auxiliaire, associé, compagnon : τινι de qqn ; τινος pour qch.
Étymologie: συμπράσσω.
Greek Monolingual
και ιων. τ. συμπρήκτωρ, -ορος, ὁ, θηλ. συμπράκτρια, Α
1. αυτός που συμπράττει με κάποιον, που συνεργεί σε κάτι, βοηθός, συνεργός (α. «συμπράκτωρ ἔργου», Ηρόδ.
β. «ἡγεμόνας δοῡναι καὶ συμπράκτορας γενέσθαι», Ξεν.)
2. φρ. α) «συμπράκτωρ τῆς ὁδοῡ» — συνοδοιπόρος, συνταξιδιώτης (Σοφ.)
β) «συμπράκτωρ τῆς αἰτίας» — αυτός που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο ως συναίτιος, ως συνεργός (Αντιφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < συμπράττω + επίθημα -τωρ (πρβλ. διδάκ-τωρ)].
Greek Monotonic
συμπράκτωρ: Ιων. -πρήκτωρ, -ορος, ὁ, βοηθός, αρωγός, συνεργάτης, σε Ηρόδ., Ξεν.· με γεν. πράγμ., συμπράκτωρ ὁδοῦ, σύντροφος στο ταξίδι, συνοδοιπόρος, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
συμπράκτωρ: ион. συμπρήκτωρ, ορος ὁ соучастник, сотоварищ, помощник Her.: σ. τινὶ γενέσθαι Xen. стать чьим-л. помощником; σ. ὁδοῦ Soph. спутник.
Middle Liddell
συμπράκτωρ, ιονιξ -πρήκτωρ, ορος, ὁ,
a helper, assistant, Hdt., Xen.: c. gen. rei, ς. ὁδοῦ a companion in travel, Soph.
