ἦνις: Difference between revisions
κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον → fortune is common to all, the future is unknown | fortune is common to all and the future unknown | fate is common to all and the future unknown
(1ab) |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1172.png Seite 1172]] ιος, ἡ, immer mit [[βοῦς]] verbunden, Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, <b class="b2">ein Jahr alt, jährig</b> (s. [[ἔνος]]), Scholl. [[ἐνιαύσιος]], [[νέος]]. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1172.png Seite 1172]] ιος, ἡ, immer mit [[βοῦς]] verbunden, Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, <b class="b2">ein Jahr alt, jährig</b> (s. [[ἔνος]]), Scholl. [[ἐνιαύσιος]], [[νέος]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ιος;<br /><i>adj. f.</i><br />âgée d’une année.<br />'''Étymologie:''' [[ἔνος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἦνῐς''': ἡ, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ αἰτ. ἑνικ. καὶ πληθ.˙ γεν. ἤνιος, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 174 ([[ἔνος]]): - ἑνὸς ἔτους ἡλικίας, [[βοῦς]]... ἤνῑς ἠκέστας Ἰλ. Ζ. 94, 275, 309·. βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον ἀδμήτην [[ἔνθα]] τὸ ι [[ὡσαύτως]] μηκύνεται Κ. 292, Ὀδ. Γ. 382. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 53. | |lstext='''ἦνῐς''': ἡ, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ αἰτ. ἑνικ. καὶ πληθ.˙ γεν. ἤνιος, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 174 ([[ἔνος]]): - ἑνὸς ἔτους ἡλικίας, [[βοῦς]]... ἤνῑς ἠκέστας Ἰλ. Ζ. 94, 275, 309·. βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον ἀδμήτην [[ἔνθα]] τὸ ι [[ὡσαύτως]] μηκύνεται Κ. 292, Ὀδ. Γ. 382. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 53. | ||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
Revision as of 17:25, 2 October 2022
German (Pape)
[Seite 1172] ιος, ἡ, immer mit βοῦς verbunden, Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, ein Jahr alt, jährig (s. ἔνος), Scholl. ἐνιαύσιος, νέος.
French (Bailly abrégé)
ιος;
adj. f.
âgée d’une année.
Étymologie: ἔνος.
Greek (Liddell-Scott)
ἦνῐς: ἡ, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ αἰτ. ἑνικ. καὶ πληθ.˙ γεν. ἤνιος, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 174 (ἔνος): - ἑνὸς ἔτους ἡλικίας, βοῦς... ἤνῑς ἠκέστας Ἰλ. Ζ. 94, 275, 309·. βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον ἀδμήτην ἔνθα τὸ ι ὡσαύτως μηκύνεται Κ. 292, Ὀδ. Γ. 382. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 53.
English (Autenrieth)
ιος, acc. pl. ἤνῖς: a year old, yearling; thus the word was understood by the ancients.
Russian (Dvoretsky)
ἦνῐς: ιος adj. f (только acc. sing. ἦνῑν и acc. pl. ἤνῑς) годовалая (ἡ βοῦς Hom.).
