ἐπιλήψιμος: Difference between revisions
εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → a way of life disposed to silence is contemptible (Menander)
m (Text replacement - ":<br />][[" to ":<br />[[") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epilipsimos | |Transliteration C=epilipsimos | ||
|Beta Code=e)pilh/yimos | |Beta Code=e)pilh/yimos | ||
|Definition= | |Definition=ἐπιλήψιμον,<br><span class="bld">A</span> [[reprehensible]], Luc.''Rh.Pr.''22, Philostr.''VA''4.42, Max.Tyr.24.6, Hermog. ''Inv.''4.13.<br><span class="bld">II</span>. [[liable to seizure]], Polem.''Call.''34. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Latest revision as of 10:52, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπιλήψιμον,
A reprehensible, Luc.Rh.Pr.22, Philostr.VA4.42, Max.Tyr.24.6, Hermog. Inv.4.13.
II. liable to seizure, Polem.Call.34.
German (Pape)
[Seite 958] den man fassen, bes. tadeln Kann, Luc. rhet. praec. 22 Navig. 41 u. a. Sp. – In B. A. 255 wird erkl. ἐπιληπτόν, τὸν ἐπιλήψιμον τῷ τῆς σελήνης πάθει.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
repréhensible.
Étymologie: ἐπίληψις.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιλήψιμος: достойный порицания Luc.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιλήψιμος: -ον, ἀξιόμεμπτος, ἐπιλήψιμος ὡς καὶ νῦν, ἀντίθ. τῷ ἀνεπίληπτος, Λουκ. Ρητ. Διδάσκ. 22, κτλ.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἐπιλήψιμος, -ον) επίληψις
αυτός που δίνει αφορμή να κατηγορηθεί («επιλήψιμη διαγωγή»)
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το επιλήψιμο
επίμεπτη συμπεριφορά
αρχ.
αυτός που μπορεί να πιαστεί.
