τίλλω

English (LSJ)

Il.22.78, etc.: fut. τῐλῶ (ἀπο-) Cratin.123, (παρα-) Ar.Eq. 373: aor.

   A ἔτῑλα Theoc.3.21, (ἀπ-) Ar.Lys.578. Fr.686: pf. τέτιλκα PCair.Zen.782 (b.).121 (iii B.C.):—Med., Ep. impf. τιλλέσθην Il.24.711: fut. τῐλοῦμαι (παρα-) Men.363.5:—Pass., aor. ἐτίλθην Ar.Nu. 1083: 2 aor. ἐτίλην [ῐ] LXX Da.7.4; 3sg. imper. τιλήτωι PFay.131.18 (iii/iv A.D.); part. τειλείς (i.e. τιλ-) PFlor.322.36 (iii A.D.): pf. τέτιλμαι LXXIs.18.7, (ἐκ-) Anacr.21.10, (ἀπο-) Anaxil.22.20, (παρα-) Ar.Ra.516:—pluck or pull outhair, etc., πολιὰς δ' ἄρ' ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς Il.22.78; τίλλε κόμην ib.406; τρίχας Men. Epit.271, Her.5; ἐρέβινθον PCair.Zen.719.6 (iii B.C.); τ. στάχυας καὶ ἐσθίειν Ev.Matt.12.1; τ. χόρτον τοῖς κτῆσι PFlor.321.47 (iii A.D.):— Med., Χαίτας τίλλεσθαι pluck out one's hair, Od.10.567.    2 with acc. of that from which the hair or feathers are plucked, τίλλειν πέλειαν, of birds of prey, 15.527, cf. Hdt.3.76; κίρκον εἰσορῶ . . χηλαῖς κάρα τίλλοντα A.Pers.209; τίλλουσι τὴν γλαῦκα, of small birds attacking the owl, Arist.HA609a15; so of the cuckoo, ib.618a29 (Pass.); as a description of an idle fellow, τίλλων ἑαυτόν Ar.Pax 546, cf. Ra.428; of a cook, pluck a fowl, Eub.150.5, cf. Plu.2.233a; also τ. λαγών Ar.Fr.212; τ. πλάτανον pluck its leaves off, Plu.Them. 18; τὸν στέφανον τῖλαί με κατ' αὐτίκα λεπτὰ ποησεῖς Theoc. l.c.; κῴδια τ. PPetr.2p.108 = 3p.78 (iii B.C.); also, pluck live sheep, instead of shearing, τοῖς τίλλουσιν τὰ ὑποδίφθερα (sc. πρόβατα) PCair.Zen.430.3 (iii B.C.), cf. Suid. s.v. πεκτῆρες:—Pass., have one's hair plucked out, Ar.Th.593; τέφρᾳ τιλθῆναι, as a punishment of adulterers, Id.Nu.1083; v. παρατίλλω, τέφρα.    3 c. acc. cogn., τίλματα τ. Plu.2.48b, cf. Herod.2.70.    4 τ. μέλη pluck the harp-strings, play harp-tunes, Cratin.256 (lyr.).    5 pick so as to extract fibre, τετίλκασι στιππύου δέσμας σ PCair.Zen.l.c.    6 νεφέλιον παρατεταμένον καὶ τιλλόμενον cirrous, Thphr.Sign.43.    II since tearing the hair was a usual expression of sorrow, τίλλεσθαί τινα tear one's hair in sorrow for any one, τόν γ' ἄλοχός τε φίλη καὶ πότνια μήτηρ τιλλέσθην Il.24.711: without acc., τιλλόμενοι καὶ κλαίοντες Phld.Ir. p.36 W.    III metaph., pluck, vex, annoy, Anacr.13B; στέφανον τ., = τοὺς νόμους λυμαίνεσθαι, Pythag. ap. Porph.VP42:—Pass., ὑπὸ συκοφαντῶν τίλλεσθαι, with allusion to a bird's feathers, Ar.Av.285. (Not found in Att. Prose.)

German (Pape)

[Seite 1113] rupfen, raufen, zupfen, ausraufen; πολιὰς δ' ἄρ' ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσίν, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, Il. 22, 78; μήτηρ τίλλε κόμην, 406; vom Habicht, ἐν δὲ πόδεσσιν τίλλε πέλειαν ἔχων, Od. 15, 527; κίρκον εἰσορῶ χηλαῖς κάρα τίλλοντα, Aesch. Pers. 205; ἑαυτόν, Ar. Pax 538; Λυδιστὶ τιλλουσῶν μέλη, Cratin. bei Ath. XIV, 638 f, die Haare am Leibe ausrupfen; öfter im med., γόων τίλ- λοντό τε χαίτας, Od. 10, 567; auch mit dem accus. der Person, um derentwillen man sich das Haar rauft, sie betrauernd, Einen durch Haare ausraufen betrauern, πρῶται τόν γ' ἄλοχός τε φίλη καὶ πότνια μήτηρ τιλλέσθην, Il. 24, 711; vgl. κόπτεσθαι u. τύπτεσθαι; einzeln bei Folgdn. – Uebh. pflücken, abpflücken, abreißen; zerreißen, Theocr. 3, 21; u. übertr., zerren, necken, plagen, τίλλεσθαι ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν, Ar. Av. 285; τίλματα, zerzausen, von Hunden, Plut. de audit. g. E.

Greek (Liddell-Scott)

τίλλω: μέλλ. τῐλῶ (ἀπο-) Κρατῖν. ἐν «Νόμοις» 6· ἀόριστ. ἔτῑλα (ἀπ-) Ἀριστοφ. Λυσ. 578, ἐν Ἀδήλ. 546. - Μέσ., μέλλ. τῐλοῦμαι (παρα-) Μένανδρ. ἐν «Ὀργῇ» 1. 5. - Παθ., ἀόριστ. ἐτίλθην Ἀριστοφ. Νεφ. 1083· πρκμ. τέτιλμαι (ἀπο-) Ἀναξίλ. ἐν «Νεοττίδι» 1. 20, (παρα-) Ἀριστοφ. Βάτρ. 516. Ποιητ. ῥῆμα ἐν χρήσει παρ’ Ἡροδ. καὶ παρὰ μεταγεν. πεζολόγοις), ἀποσπῶ ἢ «μαδῶ» τρίχας, Λατ. velo, πολιὰς δ’ ἄρ’ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσίν, τίλλων ἐκ κεφαλῆς Ἰλ. Χ. 78· τίλλε κόμην αὐτόθι 406· οὕτως ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, τίλλοντο χαίτας, ἔτιλλον τὴν ἑαυτῶν κόμην, Ὀδ. Κ. 567. 2) μετ’ αἰτ. τοῦ πράγματος ἀφ’ οὗ αἱ τρίχες ἢ τὰ πτερὰ ἀποσπῶνται, τίλλειν πέλειαν, ἐπὶ πτηνῶν ἁρπακτικῶν, ἐν δὲ πόδεσσιν τίλλε πέλειαν ἔχων, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε, ἐπὶ τοῦ πτηνοῦ κίρκου, Ο. 527, πρβλ. Ἡρόδ. 3. 76· κίρκον εἰσορῶ... χηλαῖς κάρα τίλλοντα Αἰσχύλ. Πέρσ. 209· τίλλουσι τὴν γλαῦκα, ἐπὶ μικρῶν πτηνῶν ἐπιτιθεμένων κατὰ τῆς γλαυκός, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 1, 15· οὕτως ἐπὶ τοῦ κόκκυγος (κούκκου), αὐτόθι 9. 29, ἐν τέλει· εἰς περιγραφὴν ὀκνηροῦ ἀνθρώπου, τίλλων ἑαυτὸν Ἀριστοφ. Εἰρ. 546, πρβλ. Ἀχ. 31· ἐπὶ μαγείρου μαδῶντος πτηνά, τίλλειν τε φάττας καὶ κίχλας ὁμοῦ σπίνοις Εὔβουλ. ἐν Ἀδήλ. 15a, Πλούτ. 2. 233A· ὡσαύτας, τ. λαγὼν Ἀριστοφάν. Ἀποσπ. 11· τ. πλάτανον ἀποσπᾶν τὰ φύλλα αὐτοῦ, Πλουτ. Θεμ. 18. - Παθ., τις δ’ οὕτως ἀνὴρ ἠλίθιος ὅστις τιλλόμενος ἠνείχετ’ ἄν; Ἀριστοφ. Θεσμ. 593· τι δ’ ἢν ῥαφανιδωθῇ. τέφρᾳ τε τιλθῇ, «οὕτω γὰρ τοὺς ἁλόντας μοιχοὺς ᾐκίζοντο ῥαφανῖδας λαμβάνοντες καθίεσαν εἰς τοὺς πρωκτοὺς τούτων καὶ παρατίλλοντες αὐτοὺς τέφραν θερμὴν ἐπέπασσον, βασάνους ἱκανοὺς ἐργαζόμενοι (Σχόλ.), ὡς τιμωρία τῶν μοιχῶν, ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 1083, πρβλ. Βατρ. 424· ἴδε ἐν λ. παρατίλλω, τέφρα. 3) τίλλω μέλη, παίζω μέλη εἰς τὴν κιθάραν, Κρατῖν. ἐν «Ὥραις» 2. ΙΙ. ἐπειδὴ τὸ τίλλειν τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς ἐθεωρεῖτο ὡς ἐκδήλωσις θλίψεως, ἡ φράσις τίλλομαί τινα σημαίνει τίλλω τὰς τρίχας μου ὡς σημεῖον θλίψεως διά τινα, ὡς τὸ κόπτεσθαί τινα, τύπτεσθαί τινα, Λατ. plangere aliquem, τόν γ’ ἄλοχός τε φίλη καὶ πότνια μήτηρ τιλλέσθην Ἰλ. Ω. 711. ΙΙΙ. μεταφορ., λυπῶ, δυσαρεστῶ, ὡς τὸ Λατ. vellicare, Bgk. Ἀνακρ. 34· στέφανον τ. = τοὺς νόμους λυμαίνεσθαι, Πυθαγ. παρὰ Πορφ. 42. - Παθητ., ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν τίλλεσθαι Ἀριστοφ. Ὄρν. 285, πρβλ. Θεόκρ. 3. 21.