μηρία: Difference between revisions
ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δ' ἐνὶ βουλῇ → War finds its end in arms, words find their end in debate (Iliad 16.630)
(6_21) |
(25) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''μηρίᾰ''': τά, τὸ ἑν. μηρίον μόνον Ποσειδώνι. παρ’ Ἀθην. 154Β· παρ’ Ὁμ. καὶ Ἀριστοφ. [[ὡσαύτως]] [[μῆρα]] (ἴδε τὴν λέξ.): ― τὸ ἀπὸ τῶν μηρῶν τῶν θυμάτων ἀποκοπτόμενον [[μέρος]], δηλ. (ἴδε κατωτ.) τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν [[ἅπερ]] κατὰ τὴν ἀρχαίαν συνήθειαν ἀφῄρουν διὰ μαχαίρας (ἐκ [[μηρία]] τάμνον), ἐτύλισσον δὲ αὐτὰ ἐντὸς διπλῆς πτυχῆς τοῦ ἐπίπλου (κνίσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες), καὶ ἐπέθετον [[προσέτι]] τεμάχια κρέατος ἐπ’ αὐτῶν (ὠμοθέτησαν Ὀδ. Γ. 458, Ἰλ. Α. 461)· [[ταῦτα]] δὲ [[οὕτως]] ἔχοντα ἐτίθεντο ἐπὶ τοῦ βωμοῦ (ἐπὶ [[μηρία]] θέντες Ἀπόλλωνι Ὀδ. Φ. 267, πρβλ. Γ. 179) καὶ ἐκαίοντο (εἴ ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί’ [[ἔκηα]] Ἰλ. Α. 40, πρβλ. Ὀδ. Δ. 764, κ. ἀλλ.)· [[ἐντεῦθεν]] πίονα [[μηρία]], τὰ μηριαῖα ὀστᾶ [[μετὰ]] τοῦ στέατος τοῦ ἐπιπλόου (ἐν Θεοκρ. 17. 126, πιανθέντα· παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Πρ. 496, κνίσῃ κῶλα συγκαλυπτά), ἀνθ’ οὗ ἐν Ἰλ. Θ. 240, ὑπάρχει δημὸν καὶ [[μηρία]]· οὕτω παρ’ Ἡσ. ἐν Ἔργ. κ. Ἡμ. 335, Θέογν. 1145, ἀγλαὰ [[μηρία]], δύνανται νὰ [[εἶναι]] τὰ παχέα τῶν μηρῶν ὀστᾶ, ἐκτὸς ἂν τὸ ἀγλαὸς θεωρηθῇ [[ἁπλῶς]] ὡς γενικὸν ἐπίθ.· [[ἐντεῦθεν]] καὶ [[κηκὶς]] μηρίων Σοφ. Ἀντ. 1008· τῶν μηρίων ἡ [[κνῖσα]] Ἀριστοφ. Ὄρν. 193, πρβλ. 1517. Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἐθίμου τούτου λέγεται ὅτι εὕρηται ἐν Ἡσ. Θ. 535 κἑξ., 556. ― Ἡ [[διάκρισις]], ἣν ἐποίουν οἱ ἀρχαῖοι Γραμματ. μεταξὺ τοῦ [[μηρία]], τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν, καὶ τοῦ μηροί, αὐτοὶ οἱ μηροὶ [[μετὰ]] τῶν σαρκῶν, κτλ. (ὅρα Ἀπολλων. Λεξ. ἐν λέξ. [[μηρία]], Σχόλ. εἰς Ἰλ. Α. 40), ὑπεστηρίχθη ὑπὸ τοῦ Voss ἐν Mythol. Briefe, 2. 303-322. Ἀλλ’ ὁ Ἕρμανν. εἰς Σοφ. Ἀντ. 997 (πρβλ. τὸν αὐτὸν εἰς Αἰσχύλ. Πρ. 496) δὲν παραδέχεται αὐτὴν καὶ λαμβάνει τὸ [[μηρία]] ὡς σημαῖνον τεμάχια κοπτόμενα ἐκ τῶν κρεάτων τῶν μηρῶν· καὶ ὁ Nitzsch εἰς Ὀδ. Γ. 456 ἐγκρίνει τὴν γνώμην ταύτην παρατηρῶν ὅτι, ἂν καὶ ὁ Ὅμ. λέγει ἀείποτε [[μηρία]] (ἢ [[μῆρα]]) καίειν, [[ὅμως]] ἡ [[φράσις]]: μηροὺς ἐξέταμον, [[εἶναι]] ἐπ’ ἴσης ἐν χρήσει ὡς καὶ τό: ἐκ [[μηρία]] τάμον, Ἰλ. Α. 460, Β. 423, Ὀδ. Μ. 360· ὁ Εὔβουλ. λέγει, τοῖς θεοῖσι... μηρόν... θύετε, ἐν Ἀδήλ. 18. ΙΙ. = μηροί, τὰ «μηρ~ιά», μόνον ἐν Βίωνι 1. 84. | |lstext='''μηρίᾰ''': τά, τὸ ἑν. μηρίον μόνον Ποσειδώνι. παρ’ Ἀθην. 154Β· παρ’ Ὁμ. καὶ Ἀριστοφ. [[ὡσαύτως]] [[μῆρα]] (ἴδε τὴν λέξ.): ― τὸ ἀπὸ τῶν μηρῶν τῶν θυμάτων ἀποκοπτόμενον [[μέρος]], δηλ. (ἴδε κατωτ.) τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν [[ἅπερ]] κατὰ τὴν ἀρχαίαν συνήθειαν ἀφῄρουν διὰ μαχαίρας (ἐκ [[μηρία]] τάμνον), ἐτύλισσον δὲ αὐτὰ ἐντὸς διπλῆς πτυχῆς τοῦ ἐπίπλου (κνίσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες), καὶ ἐπέθετον [[προσέτι]] τεμάχια κρέατος ἐπ’ αὐτῶν (ὠμοθέτησαν Ὀδ. Γ. 458, Ἰλ. Α. 461)· [[ταῦτα]] δὲ [[οὕτως]] ἔχοντα ἐτίθεντο ἐπὶ τοῦ βωμοῦ (ἐπὶ [[μηρία]] θέντες Ἀπόλλωνι Ὀδ. Φ. 267, πρβλ. Γ. 179) καὶ ἐκαίοντο (εἴ ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί’ [[ἔκηα]] Ἰλ. Α. 40, πρβλ. Ὀδ. Δ. 764, κ. ἀλλ.)· [[ἐντεῦθεν]] πίονα [[μηρία]], τὰ μηριαῖα ὀστᾶ [[μετὰ]] τοῦ στέατος τοῦ ἐπιπλόου (ἐν Θεοκρ. 17. 126, πιανθέντα· παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Πρ. 496, κνίσῃ κῶλα συγκαλυπτά), ἀνθ’ οὗ ἐν Ἰλ. Θ. 240, ὑπάρχει δημὸν καὶ [[μηρία]]· οὕτω παρ’ Ἡσ. ἐν Ἔργ. κ. Ἡμ. 335, Θέογν. 1145, ἀγλαὰ [[μηρία]], δύνανται νὰ [[εἶναι]] τὰ παχέα τῶν μηρῶν ὀστᾶ, ἐκτὸς ἂν τὸ ἀγλαὸς θεωρηθῇ [[ἁπλῶς]] ὡς γενικὸν ἐπίθ.· [[ἐντεῦθεν]] καὶ [[κηκὶς]] μηρίων Σοφ. Ἀντ. 1008· τῶν μηρίων ἡ [[κνῖσα]] Ἀριστοφ. Ὄρν. 193, πρβλ. 1517. Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἐθίμου τούτου λέγεται ὅτι εὕρηται ἐν Ἡσ. Θ. 535 κἑξ., 556. ― Ἡ [[διάκρισις]], ἣν ἐποίουν οἱ ἀρχαῖοι Γραμματ. μεταξὺ τοῦ [[μηρία]], τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν, καὶ τοῦ μηροί, αὐτοὶ οἱ μηροὶ [[μετὰ]] τῶν σαρκῶν, κτλ. (ὅρα Ἀπολλων. Λεξ. ἐν λέξ. [[μηρία]], Σχόλ. εἰς Ἰλ. Α. 40), ὑπεστηρίχθη ὑπὸ τοῦ Voss ἐν Mythol. Briefe, 2. 303-322. Ἀλλ’ ὁ Ἕρμανν. εἰς Σοφ. Ἀντ. 997 (πρβλ. τὸν αὐτὸν εἰς Αἰσχύλ. Πρ. 496) δὲν παραδέχεται αὐτὴν καὶ λαμβάνει τὸ [[μηρία]] ὡς σημαῖνον τεμάχια κοπτόμενα ἐκ τῶν κρεάτων τῶν μηρῶν· καὶ ὁ Nitzsch εἰς Ὀδ. Γ. 456 ἐγκρίνει τὴν γνώμην ταύτην παρατηρῶν ὅτι, ἂν καὶ ὁ Ὅμ. λέγει ἀείποτε [[μηρία]] (ἢ [[μῆρα]]) καίειν, [[ὅμως]] ἡ [[φράσις]]: μηροὺς ἐξέταμον, [[εἶναι]] ἐπ’ ἴσης ἐν χρήσει ὡς καὶ τό: ἐκ [[μηρία]] τάμον, Ἰλ. Α. 460, Β. 423, Ὀδ. Μ. 360· ὁ Εὔβουλ. λέγει, τοῖς θεοῖσι... μηρόν... θύετε, ἐν Ἀδήλ. 18. ΙΙ. = μηροί, τὰ «μηρ~ιά», μόνον ἐν Βίωνι 1. 84. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μηρία]], τὰ (Α)<br /><b>βλ.</b> [[μερί]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:38, 29 September 2017
English (LSJ)
τά (sg. μηρίον only in Posidon.16 J.); in Hom. and Ar. also μῆρα (q. v.):
A thigh-bones, ἐκ μηρία τάμνον . . κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες Od.3.456; ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι 21.267, cf. foreg.; εἴ ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί' (i. e. thigh-bones in their fat) ἔκηα Il. 1.40, cf. Od.4.764, al.; πιανθέντα βοῶν ὅ γε μ. καίει Theoc.17.126; but δημὸν καὶ μ. ἔκηα Il.8.240; ἀγλαὰ μ. Hes.Op.337, Thgn.1145; κηκὶς μηρίων S.Ant.1008; τῶν μηρίων ἡ κνῖσα Ar.Av.193, cf. 1517.—On the distinction between μηρία and μηροί, cf. Apollon.Lex. s.v. μηρία, Ammon.Diff.p.161 V., etc. II = μηροί, thighs, φῦμα μηρίων μεταξύ Archil.136, cf. Bion 1.84; βρέφους Sor.1.100.
Greek (Liddell-Scott)
μηρίᾰ: τά, τὸ ἑν. μηρίον μόνον Ποσειδώνι. παρ’ Ἀθην. 154Β· παρ’ Ὁμ. καὶ Ἀριστοφ. ὡσαύτως μῆρα (ἴδε τὴν λέξ.): ― τὸ ἀπὸ τῶν μηρῶν τῶν θυμάτων ἀποκοπτόμενον μέρος, δηλ. (ἴδε κατωτ.) τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν ἅπερ κατὰ τὴν ἀρχαίαν συνήθειαν ἀφῄρουν διὰ μαχαίρας (ἐκ μηρία τάμνον), ἐτύλισσον δὲ αὐτὰ ἐντὸς διπλῆς πτυχῆς τοῦ ἐπίπλου (κνίσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες), καὶ ἐπέθετον προσέτι τεμάχια κρέατος ἐπ’ αὐτῶν (ὠμοθέτησαν Ὀδ. Γ. 458, Ἰλ. Α. 461)· ταῦτα δὲ οὕτως ἔχοντα ἐτίθεντο ἐπὶ τοῦ βωμοῦ (ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι Ὀδ. Φ. 267, πρβλ. Γ. 179) καὶ ἐκαίοντο (εἴ ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί’ ἔκηα Ἰλ. Α. 40, πρβλ. Ὀδ. Δ. 764, κ. ἀλλ.)· ἐντεῦθεν πίονα μηρία, τὰ μηριαῖα ὀστᾶ μετὰ τοῦ στέατος τοῦ ἐπιπλόου (ἐν Θεοκρ. 17. 126, πιανθέντα· παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Πρ. 496, κνίσῃ κῶλα συγκαλυπτά), ἀνθ’ οὗ ἐν Ἰλ. Θ. 240, ὑπάρχει δημὸν καὶ μηρία· οὕτω παρ’ Ἡσ. ἐν Ἔργ. κ. Ἡμ. 335, Θέογν. 1145, ἀγλαὰ μηρία, δύνανται νὰ εἶναι τὰ παχέα τῶν μηρῶν ὀστᾶ, ἐκτὸς ἂν τὸ ἀγλαὸς θεωρηθῇ ἁπλῶς ὡς γενικὸν ἐπίθ.· ἐντεῦθεν καὶ κηκὶς μηρίων Σοφ. Ἀντ. 1008· τῶν μηρίων ἡ κνῖσα Ἀριστοφ. Ὄρν. 193, πρβλ. 1517. Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἐθίμου τούτου λέγεται ὅτι εὕρηται ἐν Ἡσ. Θ. 535 κἑξ., 556. ― Ἡ διάκρισις, ἣν ἐποίουν οἱ ἀρχαῖοι Γραμματ. μεταξὺ τοῦ μηρία, τὰ ὀστᾶ τῶν μηρῶν, καὶ τοῦ μηροί, αὐτοὶ οἱ μηροὶ μετὰ τῶν σαρκῶν, κτλ. (ὅρα Ἀπολλων. Λεξ. ἐν λέξ. μηρία, Σχόλ. εἰς Ἰλ. Α. 40), ὑπεστηρίχθη ὑπὸ τοῦ Voss ἐν Mythol. Briefe, 2. 303-322. Ἀλλ’ ὁ Ἕρμανν. εἰς Σοφ. Ἀντ. 997 (πρβλ. τὸν αὐτὸν εἰς Αἰσχύλ. Πρ. 496) δὲν παραδέχεται αὐτὴν καὶ λαμβάνει τὸ μηρία ὡς σημαῖνον τεμάχια κοπτόμενα ἐκ τῶν κρεάτων τῶν μηρῶν· καὶ ὁ Nitzsch εἰς Ὀδ. Γ. 456 ἐγκρίνει τὴν γνώμην ταύτην παρατηρῶν ὅτι, ἂν καὶ ὁ Ὅμ. λέγει ἀείποτε μηρία (ἢ μῆρα) καίειν, ὅμως ἡ φράσις: μηροὺς ἐξέταμον, εἶναι ἐπ’ ἴσης ἐν χρήσει ὡς καὶ τό: ἐκ μηρία τάμον, Ἰλ. Α. 460, Β. 423, Ὀδ. Μ. 360· ὁ Εὔβουλ. λέγει, τοῖς θεοῖσι... μηρόν... θύετε, ἐν Ἀδήλ. 18. ΙΙ. = μηροί, τὰ «μηρ~ιά», μόνον ἐν Βίωνι 1. 84.
