τοκεύς

English (LSJ)

έως, ὁ, (τίκτω)

   A one who begets, father, Hes.Th.138, 155: generally, begetter, τέκνου τ. A.Eu.659:—in Hom. and Hes. mostly in pl., parents, Od.1.170, Hes.Op.185, al. (in dual, τοκῆε δύω Od.8.312); so in Trag., A.Pers.580 (lyr.), al., E.Hec.403, al. (not in S., exc. f.l. in El.187 (lyr.)); also in Prose, Hdt.1.122,3.52, Th.2.44, Lys.2.75, X.Mem.2.1.33, etc.; of animals, Nic.Th.620, Al.563.—Hom. and Hes. commonly have the Ep. forms τοκῆες, τοκῆας, τοκήων (Il. 15.663, al., more rarely τοκέων ib.660, 21.587); τοκεῦσι 4.477, al.; gen. τοκήων also in Alc. Supp.25.12, Sapph.Supp.5.10, A.Ag.728 (lyr., dub. l.); dat. τοκέσι IG3.1311.

German (Pape)

[Seite 1125] ὁ, der Erzeuger, Vater; bei Hom. u. bei Hes. gew. im plur., τοκῆες, die Eltern, wie auch bei Tragg., ἄνευ τοκέων, Soph. El. 180; im dual. Od. 8, 312; den sing. hat zueist Hes. Th. 138. 155; Aesch. Eum. 629; seltener in Prosa, Xen. Mem. 2, 1, 33, Plut. Crass. 26; – der dat. τοκέσι steht Inscr. 948 in einem Epigramm.

Greek (Liddell-Scott)

τοκεύς: έως, ὁ, (√ΤΕΚ, τίκτω), ὁ γεννῶν πατήρ, Ἡσ. Θ. 138, 155· καθόλου, γονεύς, ἡ... τέκνου τ. Αἰσχύλ. Εὐμ. 659 ·- παρ’ Ὁμ. ἀείποτε, καὶ παρ’ Ἡσ. κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ. τοκεῖς, Ἐπικ. τοκῆες, γονεῖς· οὕτω καὶ παρὰ τοῖς Τραγικ., κλπ.· ὡσαύτως ἐν τῷ δυϊκῷ, τοκῆε δύω Ὀδ. Θ. 312· οὕτω καὶ παρὰ πεζογράφοις, οἷον Ἡρόδ. 1. 122., 3. 52, Θουκ. 2. 44, Λυσί., Ξεν., κλπ.· - ἐπὶ ζῴων, Νικ. Θηρ. 620, Ἀλεξιφ. 576. - Ὁ Ὅμ. καὶ ὁ Ἡσ. συνήθως ἔχουσι τοὺς Ἐπικ. τύπους τοκῆες, ήων, κτλ.· γεν. τοκήων καὶ ἐν λυρικ. χωρίῳ τοῦ Αἰσχύλου ἐν Ἀγ. 728· ἐν ᾧ ἐν Ἰλ. ἔχομεν τὴν Ἀττ. γενικ. τοκέων· δοτ. τοκέσι ἔν τινι ἐπιγράμματι ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 948.

French (Bailly abrégé)

έως (ὁ, ἡ)
celui qui engendre, le père ; ἡ τοκεύς ESCHL la mère ; pl. οἱ τοκεῖς ou duel τὼ τοκῆ les parents ; τοκῆε δύω OD m. sign.
Étymologie: τίκτω.

English (Autenrieth)

ῆος: pl., parents; ancestors, Od. 4.596, Od. 7.54.