μνήστειρα: Difference between revisions
τὸν αὐτὸν ἔρανον ἀποδοῦναι → pay him back in his own coin, repay him in his own coin, pay someone back in their own coin, pay back in someone's own coin, give tit for tat, pay back in kind
(Bailly1_3) |
(25) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ας;<br /><i>adj. f.</i><br /><b>1</b> qui se souvient de, gén.;<br /><b>2</b> celle qu’on recherche en mariage, fiancée.<br />'''Étymologie:''' fém. de [[μνηστήρ]]. | |btext=ας;<br /><i>adj. f.</i><br /><b>1</b> qui se souvient de, gén.;<br /><b>2</b> celle qu’on recherche en mariage, fiancée.<br />'''Étymologie:''' fém. de [[μνηστήρ]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μνήστειρα]] και δωρ. τ. μνάστειρα, ἡ (Α)<br /><b>1.</b> [[γυναίκα]] την οποία ζητά [[κάποιος]] σε γάμο, αρραβωνιαστικιά, [[μνηστή]]<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> αυτή που διατηρεί την [[ανάμνηση]] γεγονότος ή πράγματος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Θηλ. του [[μνηστήρ]] <span style="color: red;"><</span> θ. <i>μνησ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ἔ</i>-<i>μνησ</i>-<i>α</i>, αόρ. του <i>μνῶμαι</i>) <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>τειρα</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>δότ</i>-<i>ειρα</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:47, 29 September 2017
English (LSJ)
Dor. μνάστ-, ἡ, fem. of μνηστήρ,
A bride, AP5.275 (Agath.). II Adj. mindful of, Ἀφροδίτας μνάστειραν ὀπώραν Pi.I.2.5.
German (Pape)
[Seite 195] ἡ, die Erinnernde, Mahnende, adjectivisch gebraucht, ὅστις ἐὼν καλὸς εἶχεν Ἀφροδίτας μνάστειραν ἁδίσταν ὀπώραν, der Liebe gedenkende Reise, Pind. I. 2, 5. – Bei Agath. 5 (V, 176) heißt so die Braut, um welche man wirbt.
Greek (Liddell-Scott)
μνήστειρα: Δωρ. μνάστ-, ἡ, θηλ. τοῦ μνηστήρ, μνηστή, νύμφη, Ἀνθ. Π. 5. 276. ΙΙ. ὡς ἐπίθ., ἡ ἀναμιμνησκομένη τινός, ἐνθυμουμένη τι, Ἀφροδίτας μνάστειραν ὀπώραν Πινδ. 1. 2. 8· πρβλ. μνηστήρ. ΙΙ.
French (Bailly abrégé)
ας;
adj. f.
1 qui se souvient de, gén.;
2 celle qu’on recherche en mariage, fiancée.
Étymologie: fém. de μνηστήρ.
Greek Monolingual
μνήστειρα και δωρ. τ. μνάστειρα, ἡ (Α)
1. γυναίκα την οποία ζητά κάποιος σε γάμο, αρραβωνιαστικιά, μνηστή
2. ως επίθ. αυτή που διατηρεί την ανάμνηση γεγονότος ή πράγματος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Θηλ. του μνηστήρ < θ. μνησ- (πρβλ. ἔ-μνησ-α, αόρ. του μνῶμαι) + επίθημα -τειρα (πρβλ. δότ-ειρα)].
