ἀγέλαστος: Difference between revisions
αἱ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν → but they in their wrath maimed him, but they in their wrath made him helpless, but they in their wrath made him blind
(big3_1) |
(2) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[que no ríe]], [[no riente]], [[grave]], [[serio]], [[triste]]de Deméter <i>h.Cer</i>.200, ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι A.<i>A</i>.793, del orador L. Licinio Craso, Lucil. en Cic.<i>Fin</i>.5.30.92, cf. Vett.Val.72.19, φρήν A.<i>Fr</i>.290, [[βίος]] Phryn.Com.19, μίμημα προσώπου Nonn.<i>D</i>.32.171, ὀπωπή Nonn.<i>D</i>.11.254.<br /><b class="num">2</b> ἀ. πέτρα la piedra de la tristeza en Eleusis donde se contaba que se sentó Deméter</i> <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.1672.183 (Eleusis IV a.C.), Apollod.1.5.1.<br /><b class="num">II</b> [[que no produce risa]], [[no risible]], [[serio]], [[grave]] Σίβυλλα ... ἀγέλαστα ... φθεγγομένη Heraclit.B 92, ξυμφοραί A.<i>Ch</i>.30. | |dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[que no ríe]], [[no riente]], [[grave]], [[serio]], [[triste]]de Deméter <i>h.Cer</i>.200, ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι A.<i>A</i>.793, del orador L. Licinio Craso, Lucil. en Cic.<i>Fin</i>.5.30.92, cf. Vett.Val.72.19, φρήν A.<i>Fr</i>.290, [[βίος]] Phryn.Com.19, μίμημα προσώπου Nonn.<i>D</i>.32.171, ὀπωπή Nonn.<i>D</i>.11.254.<br /><b class="num">2</b> ἀ. πέτρα la piedra de la tristeza en Eleusis donde se contaba que se sentó Deméter</i> <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.1672.183 (Eleusis IV a.C.), Apollod.1.5.1.<br /><b class="num">II</b> [[que no produce risa]], [[no risible]], [[serio]], [[grave]] Σίβυλλα ... ἀγέλαστα ... φθεγγομένη Heraclit.B 92, ξυμφοραί A.<i>Ch</i>.30. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀγέλαστος:''' -ον ([[γελάω]]),<br /><b class="num">I.</b> Ενεργ.,αυτός που δεν γελά, [[σκυθρωπός]], [[πένθιμος]], [[μελαγχολικός]], [[κατσούφης]], [[κατηφής]], σε Ομηρ. Ύμν., Αισχύλ.<br /><b class="num">II.</b> Παθ., [[καθόλου]] αξιογέλαστος, [[διόλου]] [[ασήμαντος]] ή [[ανάξιος]] λόγου, στον ίδ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:06, 30 December 2018
English (LSJ)
ον, (γελάω)
A not laughing, grave, gloomy, h.Cer.200; ἀ. πρόσωπα βιαζόμενοι A.Ag.794; of the orator Crassus, Lucil. ap. Cic.Fin.5.30, cf. Vett. Val.75.11: metaph., Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Heraclit.92; ἀ. φρήν A.Fr.290; βίος Phryn.Com. 18; ἀ. πέτρα, stone at Eleusis on which Demeter sat, SIG2587.183, Apollod. 1.5.1. II Pass., not to be laughed at, not trifling, ξυμφοραί A. Ch.30, v.l. Od.8.307.
German (Pape)
[Seite 12] nicht lachend, traurig, ἀγέλαστα πρόσωπα, finstere Gesichter, Aesch. Ag. 768, ch.; ἀ. πέτρα hieß der Stein, auf welchem Ceres bei Athen ausgeruht haben sollte, H. h. Cer. 200; B. A. 337; vgl. Zenob. 1, 7; übrtr. βίος, Phryn. com. B. A. 344; συμφοραί, trauriges Geschick, Aesch. Ch. 30; Σίβυλλα ἀγέλαστα φθεγγομένη Plut. cur Pyth. 6. – Es ist ein Beiname mehrerer Philosophen, bes. des Heraklit. – Als Var. Hom. Odyss. 8, 307 ἤργ' ἀγέλαστα, Aristarch ἔργα γελαστά, s. Scholl.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγέλαστος: -ον, (γελάω), ὁ μὴ γελῶν, σοβαρός, σκυθρωπός, Ὕμ. Ὁμηρ. εἰς Δήμ. 200· ἀγ. πρόσωπα βιαζόμενοι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 794· ἐπίθ. τοῦ Κράσσου Λουκίλ. παρὰ Κικέρωνι Fin. 5. 30. ― μεταφ., ἀγέλαστα φθέγγεσθαι, Ἡράκλ. παρὰ Πλουτ. 2. 397Α, ἀγ. φρήν, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 418, βίος, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μονοτρόπῳ», 1. ΙΙ. παθητ., οὐχὶ ἀξιογέλαστος, οὐχὶ σμικρὸς ἢ ἀνάξιος λόγου, ξυμφοραί, Αἰσχύλ. Χο. 30· ὡσαύτως ὡς ἑτέρα γραφ. ἐν Ὀδ. Θ. 307.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui ne rit pas, grave, triste;
2 dont on ne rit pas, triste, funeste.
Étymologie: ἀ, γελάω.
Spanish (DGE)
-ον
I 1que no ríe, no riente, grave, serio, tristede Deméter h.Cer.200, ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι A.A.793, del orador L. Licinio Craso, Lucil. en Cic.Fin.5.30.92, cf. Vett.Val.72.19, φρήν A.Fr.290, βίος Phryn.Com.19, μίμημα προσώπου Nonn.D.32.171, ὀπωπή Nonn.D.11.254.
2 ἀ. πέτρα la piedra de la tristeza en Eleusis donde se contaba que se sentó Deméter IG 22.1672.183 (Eleusis IV a.C.), Apollod.1.5.1.
II que no produce risa, no risible, serio, grave Σίβυλλα ... ἀγέλαστα ... φθεγγομένη Heraclit.B 92, ξυμφοραί A.Ch.30.
Greek Monotonic
ἀγέλαστος: -ον (γελάω),
I. Ενεργ.,αυτός που δεν γελά, σκυθρωπός, πένθιμος, μελαγχολικός, κατσούφης, κατηφής, σε Ομηρ. Ύμν., Αισχύλ.
II. Παθ., καθόλου αξιογέλαστος, διόλου ασήμαντος ή ανάξιος λόγου, στον ίδ.
