φλεγέθω

English (LSJ)

poet. form of φλέγω, only pres.:    I trans., scorch, burn up, πῦρ πόλιν φλεγέθει Il.17.738:—Pass., ὄφρα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί 23.197.    II intr., blaze, flare up, πυρὶ φλεγέθοντι 21.358, cf. Orph.Fr.194; πυρσοί τε φλεγέθουσι Il.18.211; κεραυνοῦ φλεγέθοντος Hes.Th.[846]; [Ἅλιος] λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων S.Tr.99 (lyr.), cf. E.Ph.169 (lyr.): metaph., blaze forth, shine, A.Supp.88 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 1290] poet. Nebenform von φλέγω, nur im praes. gebräuchlich, – a) trans. brennen, sengen, verbrennen, in Brand setzen, πῦρ πόλιν φλεγέθει Il. 17, 738, u. pass., ὄφρα τάχιστα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί 23, 197. – b) intrans. brennen, in Feuer stehen; Il. 18, 211. 21, 328; Hes. Th. 846; πάντα τ οι φλεγέθει κἀν σκότῳ Aesch. Suppl. 87; ὦ λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων Soph. Trach. 99, von der Sonne, wie Eur. Phoen. 172.

Greek (Liddell-Scott)

φλεγέθω: ποιητ. τύπος τοῦ φλέγω, ἐν χρήσει μόνον ἐν τῷ ἐνεστῶτι· Ι. μεταβ., καίω, κατακαίω, καταφλέγω, πῦρ πόλιν φλεγέθει Ἰλ. Ρ. 738 ― Παθ., ὄφρα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροὶ Ψ. 197. ΙΙ. ἀμετάβ., καίομαι, φλέγομαι, ἀναδίδω φλόγας, πυρὶ φλεγέθοντι Φ. 358· πυρσοί τε φλεγέθουσι Σ. 211· ἐπὶ κεραυνοῦ, κεραυνοῦ τε φλεγέθοντος Ἡσ. Θεογ. 846· ἐπὶ τοῦ ἡλίου, Σοφ. Τραχ. 99, Εὐρ. Φοίν. 169· μεταφ., ἀναλάμπω, λάμπω, Αἰσχύλ. Ἱκ. 87.

French (Bailly abrégé)

seul. prés. Act. et Pass;
1 tr. allumer une flamme ; brûler, consumer, acc.;
2 intr. être enflammé ; brûler, être ardent.
Étymologie: φλέγω.

English (Autenrieth)

pass. opt. 3 pl. φλεγεθοίατο: parallel form of φλέγω, blaze, glow; trans., burn up, consume, Il. 17.738, Il. 23.197. (Il.)

Greek Monolingual

Α
(ποιητ. τ.)
1. (μτβ.) καταφλέγω> κατακαίω («πῦρ πόλιν φλεγέθει», Ομ. Ιλ.)
2. (αμτβ.) α) φλέγομαι, καίγομαι («πυρσοί τε φλεγέθουσι», Ομ. Ιλ.)
β) (κυριολ. και μτφ.) λάμπω, αστράφτω (α. «κεραυνοῦ τε φλεγέθοντος», Ησίοδ.
β. «Διὸς ἵμερος... παντᾶ τοι φλεγέθει κἀν σκότῳ μελαίνᾳ ξὺν τύχᾳ μερόπεσσι λαοῖς», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ποιητ. τ. ο οποίος απαντά μόνο στον ενεστ. και έχει σχηματιστεί από τη ρίζα του ρ. φλέγω με το ενεστωτικό επίθημα -έ-θω, που δηλώνει εμφαντικά το τέλος της πράξης (πρβλ. θαλ-έ-θω: θάλλω, τελ-έθω: τέλομαι)].

Greek Monotonic

φλεγέθω: ποιητ. τύπος του φλέγω, μόνο σε ενεστ.
I. μτβ., καίω, καψαλίζω, κατακαίω, σε Ομήρ. Ιλ. — Παθ., ὄφρα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί, στο ίδ.
II. αμτβ., καίγομαι, φλέγομαι, λέγεται για τη φωτιά, σε Ομήρ. Ιλ.· λέγεται για τον ήλιο, σε Σοφ., Ευρ.