κνυζάομαι

Greek (Liddell-Scott)

κνυζάομαι: καὶ -έομαι, ἀποθ.· (κνῦ)· ― κυρίως ἐπὶ κυνός, φθέγγομαι γοερῶς, «οὐρλιάζω», κνυζᾶσθαι (-εῖσθαι Κώδ. Λ.) Σοφ. Ο. Κ. 1571· ἐπὶ κυνῶν, ὅταν προσερχόμενοι καὶ σαίνοντες λαλιάν τινα ὑπὸ χαρᾶς ἀφιᾶσι, κυνηδὸν ἐξέπραξαν κνυζούμενοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 646· ἀναβαίνετ’, ὦ πονηρά, καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε Ἀριστοφ. Σφ. 977· ― κνυζάομαι φαίνεται ὅτι εἶναι ὁ τύπος, ὃν ἀπαιτεῖ ἡ ἀναλογία, πρβλ. βληχάομαι, μηκάομαι, μυκάομαι, ὑλάομαι· ἀλλὰ τὸν τύπον κνύζομαι μνημονεύει ὁ Ἡσύχ., ἀπαντᾷ δὲ οὗτος καὶ ἐν Ἀντιγράφ., οἷον Σώφρων παρὰ Σουΐδ., Διον. Ἁλ. 1. 79, κτλ., πρβλ. Ἰακώψ. εἰς Αἰλ. π. Ζ. 1. 8· ἐπὶ τέκνων, ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν ποτὶ ματέρα τέκνα, «ἐν τῷ κοιμᾶσθαι ἄσημον καὶ ἄναρθρον ἀποτελοῦντα φωνήν, ὑποψιθυρίζουσι γὰρ φαντασιαζόμενα» (Σχόλ.), Θεόκρ. 2. 109 ὡσαύτως κνυζώμενος Αἰλ. π. Ζ. 11. 14. ― Ἐνεργ. κνυζάω, -έω, μόνον παρὰ Πολυδ. Ε΄, 64, Σουΐδ.

Greek Monotonic

κνυζάομαι: και -έομαι, αποθ. (κνῦ), κυρίως λέγεται για σκύλο, κλαψουρίζω, ουρλιάζω, βγάζω λυγμούς, σε Σοφ., Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

κνυζάομαι: и κνυζέομαι (дор.: 3 л. pl. praes. κνυζεῦνται, 3 л. sing. impf. ἐκνυζεῖτο)
1) (о собаках, Кербере) ворчать, рычать (ἐξ ἄντρων Soph.);
2) (о детях) взвизгивать, вскрикивать (ἐν ὕπνῳ Theocr.).

Middle Liddell

κνυζάομαι, [κνῦ]
Dep. properly of a dog, to whine, whimper, Soph., Ar.