διάλευκος: Difference between revisions

From LSJ

ἡδονήν, μέγιστον κακοῦ δέλεαρpleasure, the greatest incitement to evildoing | pleasure, a most mighty lure to evil | pleasure, the great bait to evil

Source
m (Text replacement - "   <span class="bld">" to "<span class="bld">")
m (Text replacement - "μετὰ" to "μετὰ")
Tags: Mobile edit Mobile web edit
Line 11: Line 11:
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''διάλευκος''': -ον, μεμιγμένος [[μετὰ]] λευκοῦ, Ἀριστ. Πρβλ. 23. 6, Στράβων 807, Πλούτ. Ἀλεξ. 51.
|lstext='''διάλευκος''': -ον, μεμιγμένος μετὰ λευκοῦ, Ἀριστ. Πρβλ. 23. 6, Στράβων 807, Πλούτ. Ἀλεξ. 51.
}}
}}
{{bailly
{{bailly

Revision as of 11:30, 20 April 2021

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: διάλευκος Medium diacritics: διάλευκος Low diacritics: διάλευκος Capitals: ΔΙΑΛΕΥΚΟΣ
Transliteration A: diáleukos Transliteration B: dialeukos Transliteration C: dialefkos Beta Code: dia/leukos

English (LSJ)

ον, A quite white, Arist.Pr.894a39, LXXGe.30.32, Str.17.1.31, Plu.Alex.51, Aret.SD2.13; αἱ λίμναι -ότεραι τῆς θαλάττης Arist. Pr.932a29.

Greek (Liddell-Scott)

διάλευκος: -ον, μεμιγμένος μετὰ λευκοῦ, Ἀριστ. Πρβλ. 23. 6, Στράβων 807, Πλούτ. Ἀλεξ. 51.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
mêlé de blanc, blanchâtre.
Étymologie: διά, λευκός.

English (Slater)

διάλευκος
   1 white all through δια[λ]εύκων ὀστέ[ων] (supp. Lobel: fort. διὰ λ. legendum) fr. 169. 28.

Spanish (DGE)

-ον
1 medio blanco, mezclado con blanco, blanquecino ὀστέον Pi.Fr.169a.24, τὸ δέρμα Arist.Pr.894a39, αἱ λίμναι διαλευκότεραι τῆς θαλάττης Arist.Pr.932a29, λιθάριον στρόγγυλον διάλευκον Ath.Askl.4.121 (III a.C.), πρόβατον LXX Ge.30.32, cf. 31.10, βοῦς ... δ. τὸ μέτωπον de Apis, Str.17.1.31
de la túnica de los reyes persas, D.S.17.77, Plu.Alex.51, κιθών llevado por un sacerdote ICos ED 180.22 (I a.C.), κέρατα del elefante, Aret.SD 2.13.3, βάλτις DP 10.11 en SEG 37.335.3.22.
2 subst. τὸ δ. bot. dialeucon variedad blanca del azafrán, Plin.HN 21.33.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α διάλευκος, -ον)
κατάλευκος
νεοελλ.
σαφέστατος, ολοφάνερος, ολοκάθαρος
αρχ.
αυτός που είναι ανάμικτος ή στολισμένος με λευκό.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

διά-λευκος -ον stralend wit.

Russian (Dvoretsky)

διάλευκος: беловатый, белесоватый, с оттенком белизны (δέρματα καὶ τρίχες Arst.; χιτών Plut.).