ἀπόπληκτος

English (LSJ)

ον, (ἀποπλήσσω)
A disabled by a stroke,
1 in mind, struck dumb, astounded, Hdt.2.173, cf. S.Ph.731; ἀποπλήκτῳ ποδί Id.Fr.248; senseless, οὐχ οὕτως ἄφρων οὐδ' ἀπόπληκτος D.21.143, cf. Men.Epit. 344, Phld.Ir.p.82 W., D.Chr.11.100; ἀπόπληκτος καὶ παντελῶς μαινόμενος D. 34.16; ὃ νυνὶ ποεῖς ἀ. ἐστι Men.Pk.246; ἀποπληκτότερος μῦθος D.Chr.11.54.
2 in body, paralysed, crippled, Hdt.1.167, Pl.Com.130; ἀπόπληκτος τὰς γνάθους struck dumb, Ar.V.948.
3 Medic., stricken with paralysis, Hp.Aph.6.57; μέρος paralysed, Id.Flat.13: so σκέλος Id. ap. Aret.SD1.7; ἀπόπληκτοι = cases of apoplexy, Id.Aph.3.16.

German (Pape)

[Seite 319] niedergeschlagen, a) vom Schlagfluß getroffen, Her. 1, 167; Medic.; τὰς γνάθους, von Einem, der verstummt, Ar. Vesp. 948. – b) betäubt, bestürzt, Soph. Phil. 721; sinnlos, dumm, Her. 2, 173; neben ἄφρων Dem. 21, 143; Dio Chrys. II, 403. – καὶ παντελῶς μαινόμενος Dem. 34, 16.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπόπληκτος: -ον, (ἀποπλήσσω) ὁ παθὼν ἀποπληξίαν. 1) ἀπόπληκτος κατὰ τὸν νοῦν, ὡς τὸ Λατ. attomitus, ἐμβρόντητος, Ἡρόδ. 2. 173, πρβλ. Σοφ. Φ. 731· οὐχ οὕτως ἄφρων οὐδ’ ἀπόπληκτος Δημ. 561. 10· ἀπ. καὶ παντελῶς μαινόμενος ὁ αὐτ. 912. 10. 2) κατὰ τὸ σῶμα, ἀνάπηρος καταστάς. Λατ. sideratus, Ἡρόδ. 1. 167, Πλάτ. Κωμ. ἐν «Σκευαῖς» 1· ἀπόπληκτος ἐξαίφνης ἐγένετο τὰς γνάθους, «πιάσθηκαν τὰ σαγόνια του», κατέστη ἄλαλος, Ἀριστοφ. Σφ. 948. 3) παρ’ ἰατρ. συγγραφεῦσιν, ὁ ὑπὸ ἀποπληξίας προσβληθείς, Ἱππ. Ἀφ. 1247· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτης εἴπῃ σκέλος τὸ κατ’ ἴξιν, ὡς νεκρῶδες, τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλθὲς θέλει φράσαι Ἀρετ. π. Αἰτ. Χρον. Παθ. 1. 7: - ἀπόπληκτοι, ἀποπληκτικαὶ νόσοι, ἀποπληξίαι, Ἱππ. Ἀφ. 1247.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui a l’esprit frappé ; qui a perdu la raison, stupide;
2 estropié, impotent.
Étymologie: ἀποπλήσσω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1medic. que sufre parálisis, apoplético, paralítico ὅλος ὥνθρωπος ἀ. γίνεται Hp.Flat.13, cf. Aph.6.57, Coac.157, Morb.2.6a, VC 19, Cael.Aur.CP 1.15.123, D.C.68.33.3, ἔμβρυον Hp.Mul.1.33, πάντα τὰ παριόντα ... ἐγίνετο ... ἀπόπληκτα, ὁμοίως πρόβατα καὶ ὑποζυγία καὶ ἄνθρωποι a causa de un pecado, Hdt.1.167, de los malos actores ὥσπερ ἀπόπληκτοι στάδην ἑστῶτες ὠρύονται Pl.Com.138
•c. ac. de rel. paralítico ἀπόπληκτοι μὲν χεῖρας καὶ πόδας Hp.Morb.1.3, fig. ἀ. τὰς γνάθους paralítico de las mandíbulas, mudo Ar.V.948
•de partes del cuerpo ἀπόπληκτόν τι τοῦ σώματος γενέσθαι Hp.Morb.1.4, Aph.7.40, σκέλος Hp. en Aret.SD 1.7.2
•subst. οἱ ἀπόπληκτοι apoplejías Hp.Aph.3.16, Virg.1.
2 fig. atontado, estúpido, insensato por op. a ‘loco’ μανεὶς ἢ ... ἀ. Hdt.2.173, ἄφρων οὐδ' ἀ. D.21.143, ἀ. καὶ μαινόμενον D.34.16, ἃ οὐδέποτ' ἂν ἐποίησεν Ἀχιλλεὺς μή γε ἀ. ὤν D.Chr.11.100, cf. Archestr.SHell.154.15, Plu.2.472c, en voc. ἀπόπληκτε ¡chalado! Men.Asp.239
•ἀποπλήκτῳ ποδί insensatamente S.Fr.248
•de acciones, palabras, cosas ὥσθ' ὃ μὲν νυνὶ ποιεῖς ἀπόπληκτόν ἐστιν Men.Pc.496, μῦθος D.Chr.11.54, cf. Phld.Ir.40.40, Rh.1.56
•por el asombro pasmado, atónito, estupefacto τί ... σιωπᾷς κἀπόπληκτος ὧδ' ἔχῃ; S.Ph.731, ἀπόπληχθ', ἕστηκας ἐμβλέπων ἐμοί; Men.Sam.105, cf. Epit.561, Teles 7 p.59.8.
II adv. ἀποπλήκτως = insensatamente Poll.5.121.

Greek Monolingual

ἀπόπληκτος, -ον (Α) αποπλήσω
1. αυτός που έχει προσβληθεί από αποπληξία, παράλυτος, ανάπηρος
2. εμβρόντητος
3. ανόητος
4. φρ. «ἀπόπληκτος τὰς γνάθους» — άλαλος, μουγγός
5. «ἀπόπληκτοι» — νόσοι που προκαλούν αποπληξία.

Greek Monotonic

ἀπόπληκτος: -ον (ἀποπλήσσω), αυτός που έπαθε αποπληξία, που τον έπληξε εγκεφαλικό επεισόδιο.
1. λέγεται για τον νου, επομένως εμβρόντητος, άναυδος, αποσβολωμένος, αυτός που έχει πάθει άνοια, σε Ηρόδ., Δημ.
2. λέγεται για το σώμα, επομένως παράλυτος, αυτός που έχει μείνει ανάπηρος, Λατ. sideratus, σε Ηρόδ.· ἀπόπληκτος τὰς γνάθους, αυτός που έχασε τη δυνατότητα να μιλάει λόγω αποπληξίας, άναυδος, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

ἀπόπληκτος:
1) разбитый параличом Her.: ἀ. ἐγένετο τὰς γνάθους Arph. у него отнялись челюсти, т. е. он онемел;
2) отупевший, тупоумный, слабоумный Her., Soph., Dem., Plut.

Middle Liddell

ἀποπλήσσω
disabled by a stroke,
1. in mind, struck dumb, astounded, senseless, stupid, Hdt., Dem.
2. in body, crippled, palsied, Lat. sideratus, Hdt.; ἀπ. τὰς γνάθους struck dumb, Ar.

English (Woodhouse)

delirious, mad, dumfounded