ἀνδρηλάτης: Difference between revisions
Οὐκ ἔστι πενίας οὐδὲ ἓν μεῖζον κακόν → Non ullum paupertate maius est malum → Als Armut gibt es keine größre Schlechtigkeit
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=a)ndrhla/ths | |Beta Code=a)ndrhla/ths | ||
|Definition=[ᾰ], ον, ὁ, [[he that drives one from his home]], dub.l. in <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>637</span>, cf. Hsch. | |Definition=[ᾰ], ον, ὁ, [[he that drives one from his home]], dub.l. in <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>637</span>, cf. Hsch. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ου, ὁ<br /><b class="num">• Prosodia:</b> [-ᾰ-]<br />[[el que expulsa]]Eteocles a Polinices, A.<i>Th</i>.637 (cód.), cf. Hsch. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 18: | Line 21: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />qui chasse un homme de ses foyers, qui bannit un homme (en punition d'un crime de sang).<br />'''Étymologie:''' [[ἀνήρ]], [[ἐλαύνω]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />qui chasse un homme de ses foyers, qui bannit un homme (en punition d'un crime de sang).<br />'''Étymologie:''' [[ἀνήρ]], [[ἐλαύνω]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 13:15, 1 October 2022
English (LSJ)
[ᾰ], ον, ὁ, he that drives one from his home, dub.l. in A.Th.637, cf. Hsch.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Prosodia: [-ᾰ-]
el que expulsaEteocles a Polinices, A.Th.637 (cód.), cf. Hsch.
German (Pape)
[Seite 217] ὁ, Aesch. Spt. 619, der in die Verbannung jagt.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνδρηλάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, (ἐλαύνω) ὁ ἀποδιώκων τινὰ ἀπὸ τῆς ἑστίας αὐτοῦ, ἰδίως ὁ ἐκδικητής τοῦ αἵματος, ἐν περιπτώσει φόνου, Αἰσχύλ. Θ. 637, πρβλ. Ρουγκ. Τίμ., Μυλλ. Εὐμεν. § 44.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui chasse un homme de ses foyers, qui bannit un homme (en punition d'un crime de sang).
Étymologie: ἀνήρ, ἐλαύνω.
Greek Monolingual
ἀνδρηλάτης, ὁ (Α)
1. αυτός που διώχνει τους άνδρες από το σπίτι τους
2. μτφ. τιμωρός, εκδικητής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνήρ, ἀνδρός + -ηλάτης (< ἐλαύνω «διώχνω»).
ΠΑΡ. ἀνδρηλατῶ].
Greek Monotonic
ἀνδρηλάτης: [ᾰ], -ου, ὁ (ἀνήρ, ἐλαύνω), αυτός που αποδιώχνει κάποιον από την οικία του, εκδικητής του αίματος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
ἀνδρηλάτης: ου ὁ карающий изгнанием Aesch.
Middle Liddell
ἀνήρ, ἐλαύνω
he that drives one from home, the avenger of blood, Aesch.
