κληματίς

English (LSJ)

-ίδος, ἡ, Dim. of κλῆμα,
A vine-branch, LXX De.32.32, Ph.1.612 (generally, branch, ib.527), Plu.2.527d, Philum.Ven.2.2: usually in plural, brushwood, faggots, Ar.Th.728, 739, Th.7.53, Arist.HA550b9, Inscr.Delos338Aa 23, 24 (iii B.C.): collect. in sg., ib.38, 354.57 (iii B.C.), LXX Da.3.46.
II periwinkle, Vinca herbacea, Dsc.4.7.
2 traveller's joy, Clematis Vitalba, ib.180, Gal.12.31.
3 prob. bearbind, Convolvulus arvensis, Plin.HN24.139.

German (Pape)

[Seite 1450] ίδος, ἡ, dim. zu κλῆμα, übh. kleiner Zweig, dünnes Holz; Ar. Thesm. 728; Thuc. 7, 53; Arist. H. A. 5, 18; vgl. Poll. 1, 109. – Auch ein Rankengewächs wie der Weinstock; Wintergrün, Diosc.

French (Bailly abrégé)

ίδος (ἡ) :
bois de sarment, bois sec.
Étymologie: κλῆμα.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κληματίς -ίδος, ἡ, demin. van κλῆμα, takje; plur. brandhout, takkenbos.

Russian (Dvoretsky)

κλημᾰτίς: ίδος веточка, pl. сучья, хворост Arph., Thuc.

Greek Monolingual

η (AM κληματίς, -ίδος)
βλ. κληματίδα.

Greek Monotonic

κλημᾰτίς: -ίδος, ἡ, υποκορ. του κλῆμα· στον πληθ. καυσόξυλα, σε Θουκ.

Greek (Liddell-Scott)

κλημᾰτίς: -ίδος, ἡ, ὑποκορ. τοῦ κλῆμα· ἐν τῷ πληθ. ξύλα πρὸς καῦσιν, Ἀριστοφ. Θεσμ. 728, 740, Θουκ. 7. 53, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 18, 10, κτλ. ΙΙ. φυτόν τι μὲ κληματοειδεῖς κλάδους, clematis, Διοσκ. 4. 7, Πλίν. 24. 89.

Middle Liddell

κλημᾰτίς, ίδος
Dim. of κλῆμα:—in pl. brush-wood, fagot-wood, Thuc.