δυσοίζω

English (LSJ)

(aor. ἐδύσοιξα Hsch.), to be distressed, E.Rh.724 (lyr.); fear, tremble at, οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ A.Ag.1316:—Med., fear, E.Rh.805. (Lacon. acc. to Hsch.)

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. ἐδύσοιξα Hsch.ε 537]
lamentar, gemir c. ac. οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ no gimo por miedo, como un pájaro ante un matorral A.A.1316, cf. E.Rh.724, tb. en v. med. μηδὲν δυσοίζου E.Rh.724, cf. Hsch.
• Etimología: Comp. sobre δύσοικτος.

German (Pape)

[Seite 685] (vgl. ὀϊζύς, von οὶ), sehr betrübt sein, jammern; φόβῳ Aesch. Ag. 1489; vgl. Eur. Rhes. 724. – Med., μηδὲν δυσοίζου πολεμίους δρᾶσαι τάδε, fürchte nicht, Eur. Rhes. 805.

French (Bailly abrégé)

seul. prés.
être effrayé, redouter, craindre.
Étymologie: δυσ-, *οἴζω, cf. οἰζύς.

Russian (Dvoretsky)

δυσοίζω: (тж. δ. φόβῳ Aesch.) тж. med. быть в страхе, бояться: μηδὲν δύσοιζ᾽ οὐ (v.l. δυσοίζου) πολεμίους δρᾶσαι τάδε Eur. не думай, что это сделали не враги.

Greek (Liddell-Scott)

δυσοίζω: λυποῦμαι, στενοχωροῦμαι, Εὐρ. Ρήσ. 724· καὶ ἐν τῷ μέσ., φοβοῦμαι, αὐτόθι 805. ΙΙ. ἐν τῷ οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1316, τὸ δ. φόβῳ φαίνεται = φοβοῦμαι, φοβοῦμαί τι, τρέμω ἐνώπιόν τινος. (Τὸ ἁπλοῦν οἴζω ἀναφέρεται μόνον ὑπὸ Ἀπολλ. Δυσκ. ἐν Α. Β. 538· πρβλ. οἰμώζω ἐκ τοῦ οἵμοι).

Greek Monolingual

δυσοίζω (Α)
1. λυπάμαι, στενοχωριέμαι
2. φοβάμαι.

Greek Monotonic

δυσοίζω: λυπάμαι, στενοχωριέμαι, σε Ευρ.· δυσοίζω φόβῳ, τρέμω από φόβο μπροστά σε κάτι, με αιτ., σε Αισχύλ. (το οἴζω σχηματίζεται από το οἶ ωχ! όπως το οἰμώζω από το οἴμαι).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: wail, be in fear (A. Ag. 1316, E. Rh. 724 u. 805),
Other forms: δυσοίζει δυσχεραίνει, ὑπονοεῖ. Λάκωνες. H. δυσοίζειν φοβεῖσθαι, ὑποπτεύειν H. δυσοίζοντος οἰωνιζομένου καὶ αγφαν ὑποπτεύοντος; δύσοικτος δυσθρήνητος; ἐδύσοιξα ὑπενόησα H.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: H.'s explanation with ὑπονοεῖν, ὑποπτεύειν, οἰωνίζεσθαι through wrong connection with οἴομαι? - Because of the nominal prefix and the augmented aorist we should start from δύσοικτος, which comes either from οἶκτος or from *οἰκτός to οἴζω (A. D.). - See Debrunner GGA 1910, 7 and Fraenkel's ed. of Agamemnon v. 1316.

Middle Liddell

δυσ-οίζω,
to be distressed, to fear, Eur.:— δυσοίζω φόβῳ to tremble with fear at a thing, c. acc., Aesch. οἴζω is formed from οἶ oh! as οἰμώζω from οἴμοι.]

Frisk Etymology German

δυσοίζω: {dusoízō}
Grammar: v.
Meaning: etwa jammern, in Angst sein (A. Ag. 1316, E. Rh. 724 u. 805),
Etymology: von H. auch mit ὑπονοεῖν, ὑποπτεύειν, οἰωνίζεσθαι erklärt, wohl durch falsche Anknüpfung an οἴομαι. Aor. ἐδύσοιξα· ὑπενόησα H., Verbaladj. δύσοικτος· δυσθρήνητος H. — Wegen des nominalen Präfixes und des augmentierten Aorists ist von δύσοικτος auszugehen, das entweder zu *οἰκτός von οἴζω (A. D.) oder zu οἶκτος gehört; das affektbeladene δυσοίζω ist somit postverbal. Vgl. das ebenfalls lautmalende αἰάζω mit δυσαίακτος (LXX). — Debrunner GGA 1910, 7.
Page 1,426