Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

astutia: Difference between revisions

From LSJ

Γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ γέλοιον ᾖ → The fool laughs even when there's nothing to laugh at

Menander
m (Text replacement - "<number opt="n">plur.</number>" to "plur.")
(D_1)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>astūtĭa</b>: ae, f. [[astutus]],<br /><b>I</b> the [[quality]] of [[being]] [[astutus]], orig. ([[like]] [[acumen]], [[dolus]], etc.) [[dexterity]], [[adroitness]], and also (eccl. Lat.) [[understanding]], [[wisdom]]: Quibus (feris) abest ad praecavendum intellegendi [[astutia]], Pac. ap. Cic. Fin. 5, 11, 31 (Trag. Rel. p. 122 Rib.): ut detur parvulis [[astutia]], Vulg. Prov. 1, 4: intellegite, parvuli, astutiam, ib. ib. 8, 5.—But [[very]] [[early]] used in a [[bad]] [[sense]], [[cunning]], [[slyness]], [[subtlety]], [[craft]] as a [[habit]] ([[most]] freq. in [[ante]]-[[class]]. and Ciceron. Lat.; [[afterwards]] supplanted by [[astus]], q. v.): est nobis [[spes]] in hac astutiā, Plaut. Capt. 2, 1, 53: nec copiast [Me expediundi], [[nisi]] si astutiam [[aliquam]] corde [[machinor]], id. ib. 3, 3, 15 Fleck.; 3, 4, 7; id. Ep. 3, 2, 27; id. Mil. 2, 2, 82: [[nunc]] [[opus]] est tuā Mihi ad hanc rem expromptā malitiā [[atque]] astutiā, Ter. And. 4, 3, 8; id. Heaut. 4, 3, 32: [[quod]] si aut [[confidens]] [[astutia]] aut callida esset [[audacia]], vix ullo obsisti [[modo]] posset, Cic. Clu. 65, 183: quae [[tamen]] non astutiā quādam, sed aliquā [[potius]] sapientiā secutus [[sum]], id. Fam. 3, 10, 9: qui (Deus) adprehendit sapientes in astutiā eorum, Vulg. Job, 5, 13; ib. 1 Cor. 3, 19; ib. Ephes. 4, 14.—Also plur.: in regionem astutiarum mearum te [[induco]], Plaut. Mil. 2, 2, 78; so id. Ep. 3, 2, 39: Hem astutias, Ter. And. 3, 4, 25 [[Don]].: [[aliter]] leges, [[aliter]] philosophi tollunt astutias, Cic. Off. 3, 17, 68; 3, 17, 61.
|lshtext=<b>astūtĭa</b>: ae, f. [[astutus]],<br /><b>I</b> the [[quality]] of [[being]] [[astutus]], orig. ([[like]] [[acumen]], [[dolus]], etc.) [[dexterity]], [[adroitness]], and also (eccl. Lat.) [[understanding]], [[wisdom]]: Quibus (feris) abest ad praecavendum intellegendi [[astutia]], Pac. ap. Cic. Fin. 5, 11, 31 (Trag. Rel. p. 122 Rib.): ut detur parvulis [[astutia]], Vulg. Prov. 1, 4: intellegite, parvuli, astutiam, ib. ib. 8, 5.—But [[very]] [[early]] used in a [[bad]] [[sense]], [[cunning]], [[slyness]], [[subtlety]], [[craft]] as a [[habit]] ([[most]] freq. in [[ante]]-[[class]]. and Ciceron. Lat.; [[afterwards]] supplanted by [[astus]], q. v.): est nobis [[spes]] in hac astutiā, Plaut. Capt. 2, 1, 53: nec copiast [Me expediundi], [[nisi]] si astutiam [[aliquam]] corde [[machinor]], id. ib. 3, 3, 15 Fleck.; 3, 4, 7; id. Ep. 3, 2, 27; id. Mil. 2, 2, 82: [[nunc]] [[opus]] est tuā Mihi ad hanc rem expromptā malitiā [[atque]] astutiā, Ter. And. 4, 3, 8; id. Heaut. 4, 3, 32: [[quod]] si aut [[confidens]] [[astutia]] aut callida esset [[audacia]], vix ullo obsisti [[modo]] posset, Cic. Clu. 65, 183: quae [[tamen]] non astutiā quādam, sed aliquā [[potius]] sapientiā secutus [[sum]], id. Fam. 3, 10, 9: qui (Deus) adprehendit sapientes in astutiā eorum, Vulg. Job, 5, 13; ib. 1 Cor. 3, 19; ib. Ephes. 4, 14.—Also plur.: in regionem astutiarum mearum te [[induco]], Plaut. Mil. 2, 2, 78; so id. Ep. 3, 2, 39: Hem astutias, Ter. And. 3, 4, 25 [[Don]].: [[aliter]] leges, [[aliter]] philosophi tollunt astutias, Cic. Off. 3, 17, 68; 3, 17, 61.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>astūtĭa</b>,¹² æ, f., ruse, machination astucieuse : Pl. Epid. 363 ; Capt. 530, etc. ; astutias tollere Cic. Off. 3, 68, supprimer les artifices (les pièges astucieux) || astuce, ruse : Ter. Haut. 710 ; Andr. 733 ; Cic. Clu. 183 ; Fam. 3, 10, 9 || adresse : Sall. C. 26, 2.
}}
}}

Revision as of 06:35, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

astūtĭa: ae, f. astutus,
I the quality of being astutus, orig. (like acumen, dolus, etc.) dexterity, adroitness, and also (eccl. Lat.) understanding, wisdom: Quibus (feris) abest ad praecavendum intellegendi astutia, Pac. ap. Cic. Fin. 5, 11, 31 (Trag. Rel. p. 122 Rib.): ut detur parvulis astutia, Vulg. Prov. 1, 4: intellegite, parvuli, astutiam, ib. ib. 8, 5.—But very early used in a bad sense, cunning, slyness, subtlety, craft as a habit (most freq. in ante-class. and Ciceron. Lat.; afterwards supplanted by astus, q. v.): est nobis spes in hac astutiā, Plaut. Capt. 2, 1, 53: nec copiast [Me expediundi], nisi si astutiam aliquam corde machinor, id. ib. 3, 3, 15 Fleck.; 3, 4, 7; id. Ep. 3, 2, 27; id. Mil. 2, 2, 82: nunc opus est tuā Mihi ad hanc rem expromptā malitiā atque astutiā, Ter. And. 4, 3, 8; id. Heaut. 4, 3, 32: quod si aut confidens astutia aut callida esset audacia, vix ullo obsisti modo posset, Cic. Clu. 65, 183: quae tamen non astutiā quādam, sed aliquā potius sapientiā secutus sum, id. Fam. 3, 10, 9: qui (Deus) adprehendit sapientes in astutiā eorum, Vulg. Job, 5, 13; ib. 1 Cor. 3, 19; ib. Ephes. 4, 14.—Also plur.: in regionem astutiarum mearum te induco, Plaut. Mil. 2, 2, 78; so id. Ep. 3, 2, 39: Hem astutias, Ter. And. 3, 4, 25 Don.: aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias, Cic. Off. 3, 17, 68; 3, 17, 61.

Latin > French (Gaffiot 2016)

astūtĭa,¹² æ, f., ruse, machination astucieuse : Pl. Epid. 363 ; Capt. 530, etc. ; astutias tollere Cic. Off. 3, 68, supprimer les artifices (les pièges astucieux)