καταμιαίνω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A defile, ψεύδεσιν -μιάναις γένναν Pi.P.4.100; [τὰ καλά] Pl.Lg.937d; τὸ φῶς Luc.Cat.27:—Pass., wear squalid garments as a sign of grief, Hdt.6.58.
German (Pape)
[Seite 1364] beflecken, verunreinigen; μὴ ψευδέσιν καταμιάναις γένναν Pind. P. 4, 100; Plat. Legg. XI, 937 d; Sp., τὸ φῶς μου πάντα τρόπον κατεμίαινε Luc. Catapl. 27. – Bei Her. 6, 58 heißt es, daß beim Tode eines Königs in Sparta ἀνάγκη ἐξ οἰκίης ἑκάστης ἐλευθέρους δύο καταμιαίνεσθαι, ἄνδρα τε καὶ γυναῖκα, entweder zum Zeichen der Trauer dunkle Kleider anlegen, oder sich mit Staub beschmutzen.
Greek (Liddell-Scott)
καταμιαίνω: ἐντελῶς μιαίνω, καταμολύνω, καταρρυπαίνω, (κυρ. καὶ μεταφορ.), ψεύδεσι γένναν Πινδ. ΙΙ. 4, 148· τὰ καλὰ Πλάτ. Νόμ. 937D· ὅμαιμον καταμιαινόντων τὸ γένος Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 225· κατὰ τὸν Ἕρμανν. (κοινῶς καὶ μιαίνω.)·- μέσ., φορῶ ῥυπαρὰ ἱμάτια ὡς σημεῖον λύπης, θλίψεως, φορῶ «πένθος», Λατ. luctu squalere, in luctu et squalore esse (πρβλ. sorditatus), Ἡρόδ. 6. 58· (ἐν Ἐπιγραφαῖς τῆς Κέω ἐπὶ τῆς αὐτῆς σημασίας εὑρέθη καὶ τὸ ἁπλοῦν μιαίνομαι)· Παθ., τὸ σῶμα τῆς ἱστορίας τούτοις καταμιαίνεται Ἄννα Κομν.· κατερρυπώθη ὁ ἄνθρωπος καὶ κατεμιάνθη Ἐπιφάν.
French (Bailly abrégé)
prendre des vêtements sales ou sombres en signe de deuil.
Étymologie: κατά, μιαίνω.
English (Slater)
καταμῐαίνω
1 befoul “ἐχθίστοισι μὴ ψεύδεσιν καταμιναις εἰπὲ γένναν” (P. 4.100)
Greek Monolingual
καταμιαίνω (AM)
1. μολύνω, μιαίνω εντελώς, καταρρυπαίνω
2. παθ. καταμιαίνομαι
φορώ ρυπαρά ιμάτια ως σημείο θλίψης ή πένθους.
Greek Monotonic
καταμιαίνω: μέλ. -ᾰνῶ, καταρρυπαίνω, καταμολύνω, σε Πίνδ., Πλάτ. — Παθ., φορώ βρώμικα, άθλια κουρέλια, ελεεινά ενδύματα, ως ένδειξη πένθους, φορώ πένθος (πρβλ. Λατ. sordidatus), σε Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
καταμιαίνω: 1) пятнать, марать, осквернять (ψευδέσι γένναν Pind.; τὰ καλὰ ἐν τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ Plat.; τὸ φῶς, sc. τοῦ λύχνου Luc.);
2) надевать траурные одежды, med.-pass. облекаться в траур Her.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κατα-μιαίνω bezoedelen, bevuilen; med.: zich met as vuil maken (teken van rouw).
