κάλλαιον
Ῥῦσέ με δεινῶν νοσημάτων, ἱερώτατε, ἱερωσύνην συναρμόσας ἐν χαρᾷ και ἐπιστήμης τὸ πολύτιμον κεφάλαιον → Deliver me from grievous afflictions, most holy one, joining sanctity together in joy with the precious fountainhead of knowledge
English (LSJ)
τό,
A cock's comb, Arist.HA631b10, 28: pl., κάλλαια, τά, wattles, Ar.Eq.497, Ael.NA5.5, 15.2, Paus.9.23.4. 2 cock's tailfeathers, Ael.Dion.Fr.219.
Greek (Liddell-Scott)
κάλλαιον: τό, ὁ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ ἀλεκτρυόνος σαρκώδης λόφος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 49, 2., 9. 50, 2· ― πληθυντ. κάλλαια, τά, ὁ σαρκώδης αὐτοῦ πώγων, Λατ. palea, Ἀριστοφ. Ἱππ. 497. 2) τὰ οὐραῖα πτερὰ αὐτοῦ, Αἴλ. Διονύσ. παρ’ Εὐστ. 1278. 50. ― Ὁ τύπος κάλλεα ὑπῆρχεν ἄλλοτε ἐν Αἰλ. π. Ζ. 11. 26., 15. 1· πληθ. κάλλεσιν εὕρηται καὶ νῦν παρὰ Κλήμ. Ἀλ. 263. (Πιθ. ἐκλήθησαν ταῦτα οὕτως ἕνεκα τῶν εὐκόλως μεταβαλλομένων χρωμάτων αὐτῶν, πρβλ. κάλαϊς).
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 crête de coq;
2 jabot de coq;
3 plumes de la queue du coq.
Étymologie: κάλλος.
Greek Monolingual
το (AM κάλλαιον)
νεοελλ.
ανατ. έπαρμα του ηθμοειδούς οστού, στο μέσον του πρόσθιου κρανιακού βόθρου, πάνω στο οποίο προσφύεται η σκληρή μήνιγγα
μσν.-αρχ.
1. η σαρκώδης απόφυση της κορυφής του κεφαλιού του πετεινού, λειρί, λοφίο
2. το σαρκώδες υπορράμφιο του πετεινού, κν. χαρχάλι
3. τα φτερά της ουράς του πετεινού.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. συνδέεται πιθ. με τη λ. κάλλος, ενώ η σύνδεση με τους τ. καλάινος, καλῶ δημιουργεί δυσχέρειες].
Greek Monotonic
κάλλαιον: τό, λειρί κόκκορα· πληθ. κάλλαια, τά, τα φτερά της ουράς του, Λατ. palea, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
κάλλαιον: v. l. κάλαιον τό (преимущ. pl.)
1) петушиный гребень Arst.;
2) бородка, подзобок (мясистый нарост под петушиным клювом) Arph.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κάλλαιον -ου, τό, meestal plur. lellen (van een haan).
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: wattles (Ar., Ael., Paus.), cocks comb (Arist.), cocks tail feathers (Ael. Dion.).
Other forms: norm. pl. -α.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Unknown. The connection with καλαϊς cock (Prellwitz after Stokes and Berneker; s. Bq) is rejected by WP. 1, 444; one assumes κάλλος as "piece of ornamant". Cf. καλάϊνος, καλαϊς; also W.-Hofmann s. 1. gallus. Prob. Pre-Greek.
Middle Liddell
κάλλαιον, ου, τό,
a cock's comb: pl. κάλλαια, τά, the wattles, Lat. palea, Ar.
