κακορρέκτης
From LSJ
English (LSJ)
ου, ὁ, (ῥέζω) evil-doer, A.R.3.595.
Greek Monolingual
κακορρέκτης, ὁ, θηλ. κακορρέκτειρα (Α)
αυτός που πράττει το κακό, καταστρεπτικός, βλαπτικός, επιβλαβής («κακορρέκτης δαίμων», Ευδοκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + ρέκτης (< ρέζω «πράττω»), πρβλ. μεγαλο-ρρέκτης].
German (Pape)
ὁ, Übelthäter, Ap.Rh. 3.595 und andere Spätere
