ἀπόφανσις
Ὅρκον δὲ φεῦγε καὶ δικαίως κἀδίκως (κἂν δικαίως ὀμνύῃς) → Iurare fugias, vere, falso, haud interest → Zu schwören meide, gleich ob richtig oder falsch
English (LSJ)
εως, ἡ, (ἀποφαίνω) A declaration, statement, Arist.APo. 72a11, Rh.1395b6 (as v.l.); δι' ἀποφάνσεων περαίνειν τὸ πᾶν Hermog. Id.2.11. II in Logic, predication, κατά τινος or ἀπό τινος, affirmative or negative, Arist.Int.17a25, cf. Chrysipp.Stoic.2.59.
Spanish (DGE)
-εως, ἡ
lóg. enunciado ἡ ... γνώμη ... ἀ. καθόλου ἐστίν la máxima es un enunciado universal Arist.Rh.1395b5, ἀ. δὲ ἀντιφάσεως ὁποτερονοῦν μόριον la argumentación es, en todo caso, una parte de la contradicción Arist.APo.72a11, δι' ἀποφάνσεων περαίνειν τὸ πᾶν Hermog.Id.2.11 (p.401), esp. como op. ἀπόφασις: κατάφασις δέ ἐστιν ἀ. τινὸς κατὰ τινός, ἀπόφασις δέ ἐστιν ἀ. τινὸς ἀπὸ τινός una afirmación es un enunciado que sostiene algo de algo, y una negación es un enunciado que niega algo de algo Arist.Int.17a25, cf. Phlp.Aet.573.14
•proposición, aserción afirmativa o negativa ἔστι δ' ἡ μὲν ἁπλῆ ἀ. φωνὴ σημαντικὴ περὶ τοῦ εἰ ὑπάρχει τι ἢ μὴ ὑπάρχει la proposición simple es una expresión que marca la presencia o ausencia de algo en un sujeto Arist.Int.17a23, cf. 17a20
•predicación ἂν μὲν οὖν ὀνόματός τι κατηγορηθὲν ἀπόφανσιν ποιῇ Chrysipp.Stoic.2.59
•geom. enunciado οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς (καλοῦσιν) ἀξίωμα πᾶσαν ἀπόφανσιν ἁπλῆν Procl.in Euc.77.3
•en gener. enunciado, aseveración ὡς εἶναι τὸν λόγον κατὰ ἀπόφανσιν Sch.A.Pers.237 (p.443)D.
German (Pape)
[Seite 334] ἡ, Erklärung, Ausspruch, διαίτης Dem. 83, 34. Satz, Arist. interpr. 5. Oft als v.l. für ἀπόφασις.
French (Bailly abrégé)
εως (ἡ) :
1 t. de gramm. déclaration, énoncé;
2 t. de log. prédication.
Étymologie: ἀποφαίνω.
Russian (Dvoretsky)
ἀπόφανσις: εως ἡ
1 заявление, утверждение Sext.: ἀ. τινος κατά τινος и ἀπό τινος Arst. утверждение и отрицание чего-л. относительно чего-л.;
2 перечень, опись Dem.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπόφανσις: -εως, ἡ, (ἀποφαίνω) διακήρυξις, δήλωσις γνώμης, Ἀριστ. Ρητ. 1. 8, 2, κτλ.: συχν. διάφ. γραφ. ἀντὶ ἀπόφασις. ΙΙ. ἐν τῇ λογικῇ, βεβαίωσις, κατάφασις δέ ἐστιν ἀπόφανσίς τινος· ἀπόφασις δέ ἐστιν ἀπόφανσίς τινος ἀπό τινος Ἀριστ. π. Ἑρμ. 6. 1, πρβλ. ἀπόφασις Α.
Greek Monotonic
ἀπόφανσις: -εως, ἡ, διακήρυξη, διατράνωση της γνώμης, σε Αριστ.
Middle Liddell
a declaration, statement, Arist.
Mantoulidis Etymological
(=κρίση, ἔκφραση γνώμης). Ἀπό τό ἀποφαίνω (ἀπό + φαίνω).
Παράγωγα: ἀποφαντικός, ἀποφαντέον, ἀποφαντός. Δές γιά περισσότερα παράγωγα στό ρῆμα φαίνω.
