δύσκωφος

English (LSJ)

ον, hard of hearing, Hp.Coac.193, Arist. Insomn.459b21, LXX Ex.4.11, Str.14.2.21; τὸ τοῦ γήρως δ. Plu.2.13e.

Spanish (DGE)

-ον
duro de oído, que oye con dificultad Hp.Coac.193, γίνονται ... ἀπὸ τῶν μεγάλων ψόφων δύσκωφοι Arist.Insomn.459^b21, πάντας ... ἀπελθεῖν ... πλὴν ἑνὸς δυσκώφου Str.14.2.21, cf. LXX Ex.4.11, γραῖα AP 11.74, cf. 251 (ambos Nicharch.), τοὺς ὑποκώφους, εἴτε δυσκώφους εἴτε δυσηκόους ἐθέλοι τις ὀνομάζειν Gal.12.650, cf. Vett.Val.105.33
•neutr. subst. τὸ τοῦ γήρως ... δ. Plu.2.13e.

German (Pape)

[Seite 683] sehr taub; Bass. 3 (XI, 74); Arist. insomn. 2.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
tout à fait sourd.
Étymologie: δυσ-, κωφός.

Russian (Dvoretsky)

δύσκωφος: совершенно глухой Arst., Plut., Anth.

Greek (Liddell-Scott)

δύσκωφος: -ον, παραπολὺ κωφός, Ἱππ. 149Ε, Ἀριστ. π. Ὀνείρ. 2. 6,

Greek Monolingual

δύσκωφος, -ον (Α)
βαρήκοος.

Greek Monotonic

δύσκωφος: -ον, ολότελα κουφός, θεόκουφος.

Middle Liddell

δύσ-κωφος, ον
stone-deaf.