ἀπαιολάω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
perplex, confound, E.Ion 549; ἀ. τινὰ τῆς ἀληθείας Babr. 95.99:—also ἀπαιολέω, Sch.Ar.Nu.1150.
German (Pape)
[Seite 275] (od. ἀπαιολέω, Schol. Ar. Nub. 1134), nach Möris attisch für ἀποπλανάω, irre machen, täuschen, Eur. Ion. 549, wo Herm. ἀποιολεῖ schreibt; ἀπαιολῶσα τῆς ἀληθείης Babr. 95, 99.
French (Bailly abrégé)
ἀπαιολῶ :
égarer en parl. d'un doute qui égare la pensée : τινά τινος BABR tromper qqn au sujet de qch.
Étymologie: ἀπαιόλη.
Russian (Dvoretsky)
ἀπαιολάω: сбивать с толку, вводить в заблуждение (τινα Eur.; τινά τινος Babr.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀπαιολάω: περιπλέκω, συγχέω, παραπλανῶ, Εὐρ. Ἴων, 549· ἀπ. τινα τῆς ἀληθείας Βάβρ. 95. 99. - Ὁ Σχολ. τοῦ Ἀριστοφ. ἔχει ἀπαιολέω.
Greek Monotonic
ἀπαιολάω: μέλ. -ήσω, περιπλέκω, προκαλώ σύγχυση, παραπλανώ, σε Ευρ.
