ἔνθεν

English (LSJ)

Adv.:    I Demonstr., thence,    1 of Place, Il.10.179, etc.: also in tracing pedigrees, γένος δέ μοι ἔ. ὅθεν σοί 4.58; ἔ. μὲν . . ἑτέρωθι δὲ .. on the one side and on the other, Od.12.235, cf. 59; αἳ μὲν ἐξἀριστερᾶς, αἳ δ' ἔ. E Hec.1152; ἔ. καὶ ἔ. on this side and on that, Hdt.4.175, Th.7.81, Pl.Prt.315b, etc.; ἔ. μὲν... ἔ. δὲ .., on one side . . on the other .. X.An.3.5.7; ἔ. μὲν... ἐξ εὐωνύμου δὲ .., Hdt.1.72; ἔ. μὲν... ἑτέρωσε δὲ .., Pl.Sph.224a: c. gen., ἔ. καὶ ἔ. τῶν τροχῶν on both sides of .., X.Cyr.6.1.30, cf. An.4.3.28.    2 of Time, thereupon, thereafter, Il.13.741; τὰ δ' ἔ. what follows, A.Ag.248 (lyr.); τὸ δ' ἔ. S.OC476.    3 of occasion, thence, from that point, ἔ. ἑλών [τὴν ἀοιδήν], Lat. inde exorsus, Od.8.500, cf. D.L.1.102; from that cause or circumstance, E.Tr.951.    II Relat., for ὅθεν,    1 of Place, whence, δέπα ἔ. ἔπινον from which .., Od.19.62, cf.4.220; freq.answering to ἔνθα, ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ' ἐπὶ θρόνου ἔ. ἀνέστη Ἑρμείας from which .., 5.195, etc.; of origin, τὸ κέρδος ἔ. οἰστέον S.Ant.310; ἔ. ἦν γεγώς Id.OT1393, cf. 1485; to the place whence, ἄξουσιν ἔ. ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια X.An.2.3.6; in speaking, ἐπάνειμι ἔ . . . ἐξέβην Id.HG6.5.1, cf. Oec.6.1.    2 of occasion, whence, Ἄρει . . ἔ. ἔστ' ἐπώνυμος πέτραπάγος τ' Ἄρειος A.Eu.689, cf. E.El.38, etc.

German (Pape)

[Seite 841] 1) demonstr., von da, – a) vom Orte, daher, von dorther, Hom. u. Folgde. Von der Abstammung, γένος δ' ἐμοὶ ἔνθεν, ὅθεν σοί Il. 4, 58; ἔνθεν καὶ ἔνθεν, von da und dort, von beiden Seiten, Soph. Ai. 712 (ἔνθεν κἄνθεν); Her. 4, 175; Plat. Prot. 315 b Tim. 46 c; ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν Thuc. 7, 81, wie Plat. Critia. 117 c; ἔνθεν μὲν – ἔνθεν δέ, von dieser Seite – von jener Seite, Xen. An. 3, 5, 7; c. gen., Thuc. 2, 76; δρέπανα ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῶν τροχῶν, von beiden Seiten der Räder, Xen. Cyr. 6, 1, 30, vgl. 8, 3, 9 An. 4, 3, 28. – b) von der Zeit, von da an, darauf, Il. 13, 741; τὰ δ' ἔνθεν, das darauf Folgende, das Weitere, Aesch. Ag. 239; Soph. O. C. 477 u. sp. D. – Vom Grunde, daher, deswegen, Aesch. Eum. 689; Eur. El. 38 u. Sp., wie Antip. Sid. 88 (VII, 4251. – 2) relat., vom Orte, von wo, woher; ἕζετο δ' ἐν κλισμῷ, ἔνθεν ἀνέστη Il. 24, 597; auch δέπα, ἔνθεν ἔπινον, aus welchen sie tranken, Od. 19, 62, wie οἶνος, ἔνθεν ἔπινον, wovon sie tranken, 4, 220; folgde Dichter u. Prosa, ἔνθεν ἦν γεγώς Soph. O. R. 1393; εἰς τὸν σταθμὸν ἔνθεν ὥρμηντο Xen. An. 1, 10, 1; mit Auslassung des demonstr., worauf es sich bezieht, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια 2, 3, 6.

Greek (Liddell-Scott)

ἔνθεν: (ἐν), Ἐπίρρ.: 1) δεικτικ., Λατ. inde. 1) ἐπὶ τόπου, συχν. παρ’ Ὁμ., ὡσαύτως ἐπὶ καταγωγῆς, γένος δ’ ἐμοὶ ἔνθεν ὅθεν σοὶ Ἰλ. Δ. 58· ἔνθεν μέν... ἑτέρωθι δὲ Ὀδ. Μ. 235, πρβλ. 59· αἱ μὲν ἐξ ἀριστερᾶς, αἱ δ’ ἔνθεν Εὐρ. Ἑκ. 1152· ἔνθεν καὶ ἔνθεν, Λατ. hinc illinc, Ἡρόδ. 4. 175, Πλάτ., κλ.· ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν Θουκ. 7. 81· ἔνθεν μέν..., ἔνθεν δέ..., Ξεν. Ἀν. 3. 5, 7· ἔνθεν μέν..., ἐξ εὐωνύμων δέ... Ἡρόδ. 1. 72· ἔνθεν μέν..., ἑκατέρωσε δέ... Πλάτ. Σοφ. 224Α· μετὰ γεν., ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῶν τροχῶν, ἑκατέρωθεν τῶν..., Ξεν. Κύρ. 6. 1, 30, πρβλ. Ἀν. 4, 3, 28. 2) ἐπὶ χρόνου, ἐντεῦθεν, μετὰ ταῦτα, ἔνθεν δ’ ἄν... πᾶσαν ἐπιφρασσαίμεθα βουλὴν Ἰλ. Ν. 741· τὰ δ’ ἔνθεν, τὰ δὲ ἐντεῦθεν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 247· τὸ δ’ ἔνθεν Σοφ. Ο. Τ. 476. 3) ἐπὶ περιστάσεως, ἔνθεν ἑλὼν τὴν ἀοιδήν, inde exorsus, «ἐντεῦθεν ἀρξάμενος» (Σχόλ.), Ὀδ. Θ. 500, πρβλ. Διογ. Λ. 1. 102 (κοιν. ἔνθεν... ἐλθὼν ἔφη). Ἐκ ταύτης τῆς αἰτίας ἢ περιστάσεως, Εὐρ. Τρῳ. 951. ΙΙ. ἀναφορ. ἀντὶ ὄθεν, 1) ἐπὶ τόπου, Λατ. unde, δέπα, ἔνθεν ἔπινον, ἐκ τῶν ὁποίων ἔπινον, Ὀδ. Τ. 62, πρβλ. Δ. 220· πολλάκις συσχετίζεται μετὰ τοῦ ἔνθα, ὡς, ὁ μὲν ἔνθα καθέζετο, ἔνθεν ἀνέστη Ἑρμείας Ε. 195· τὸ μέρος ἐξ οὗ, ἵν’ εἰδότες τὸ κέρδος ἔνθεν οἰστέον τὸ λοιπὸν ἁρπάζητε Σοφ. Ἀντιγ. 310· ἔνθεν ἦ γεγώς, πόθεν ἐγεννήθην (Ὁράτ. unde nil majus generatur, Οὐεργ. genus unde Latinum), ὁ αὐτ. Ο. Τ. 1393· πρβλ. 1485: εἰς τὸν τόπον ὅθεν, ἄξουσιν (οἱ ἡγεμόνες) ἔνθεν ἕξουσι τὰ ἐπιτήδεια Ξεν. Ἀν. 2. 3. 6· οὕτως ἐπὶ ὁμιλίας, νῦν δὲ ἐπάνειμι ἔνθεν ἐπὶ ταῦτα ἐξέβην ὁ αὐτ. Ἑλλην. 6. 5, 1, πρβλ. Οἰκ. 6. 1. 2) ἐπὶ ἀφορμῆς, ὅθεν, ὁπόθεν, ὡς τὸ Λατ. unde, Ἄρη..., ἔνθεν ἔστ’ ἐπώνυμος πέτρα πάγος τ’ Ἄρειος Αἰσχύλ. Εὐμεν. 689, πρβλ. Εὐρ. Ἠλ. 38, κτλ.