ἀόρατος
Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ → I've been nailed to the cross with the Anointed One. But I live, no longer as me; it's the Anointed One who lives in me! The life that I'm now living in the flesh, I'm living in the Faith of the son of God, who loved me and gave himself over for my sake. (Galatians 2:20)
English (LSJ)
ον,
A unseen, invisible, Pl.Phd.85e, etc.; ἀόρατος ὄψιν Alex.240.5; τραῦμ' ἀ., ἔρως APl.4.198 (Maec.); ἀ. τὸ μέλλον Isoc.1.29; τὸ ἀόρατον the unseen world, the unseen, ἐξ οὐρανοῦ καὶ τοῦ ἀ. Pl.Sph.246a, cf. Tht.155e, al.: τὰν ἀ. ἀτραπιτὸν βιότου obscure, Epigr.Gr.223 (Milet.); ἀ. κατὰ δόξαν Ath.12.511d; τὸν ἀ. ὡς ὁρῶν Ep.Hebr.11.27. Adv. -τως Ph.1.157, Placit.2.24.5. II Act., not having seen, without experience of, παντὸς κακοῦ, δεινοῦ, Plb. 2.21.2, 3.108.6: abs., Luc.Halc.3.
German (Pape)
[Seite 272] 1) unsichtbar, Plat. öfter, διὰ σμικρότητα Tim. 43 a; ἀόρατον τὸ μέλλον Isocr. 1, 29, u. sonst; ἀοράτως, ohne daß es bemerkt wird, Plut. plac. phil. 2, 24; – ungesehen, τόποι, die man noch nicht gesehen hat, Pol. 3, 36. – 2) der nicht sieht oder nicht gesehen hat, δεινοῦ, κακοῦ, Pol. 3, 108. 2, 21; der nicht sehen kann, φύσις Luc. Halc. 3.
Greek (Liddell-Scott)
ἀόρᾱτος: -ον, ὁ μὴ ὁρώμενος, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ ἴδη, Πλάτ. Φαίδων 85Ε, κτλ. ἀόρατος ὄψιν Ἄλεξ. ἐν «Ὕπνῳ» 1.5· τραῦμ’ ἀόρατον ἔρως Ἀνθ. Πλαν. 198· τὸ μέλλον ἀόρατον Ἰσοκρ. 8Β· τὸ ἀόρατον, ὁ ἀόρατος κόσμος, ὁ ἄλλος κόσμος, ἐξ οὐρανοῦ καὶ τοῦ ἀορ. Πλάτ. Σοφ. 246Α, πρβλ. Θεαίτ. 155Ε, κ. ἀλλ.· τὰν ἀ. ἀτραπιτὸν βιότου, τὴν σκοτεινήν, τὴν ἄδηλον ἀτραπὸν τοῦ βίου, Συλλογ. Ἐπιγρ. 2892. 2: ― Ἐπίρρ. ἀοράτως Πλούτ. 2.891Α. ΙΙ. ἐνεργ. ὁ μὴ ἰδών, ἄπειροι δὲ καὶ ἀόρατοι παντὸς κακοῦ Πολύβ. 2. 21, 2., 3, 108, 6: ἀπολ., Λουκ. Ἁλκ. 3.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
invisible.
Étymologie: ἀ, ὁράω.
Spanish (DGE)
(ἀόρᾱτος) -ον
I 1invisible de seres y cosas que lo son por naturaleza ψυχή Pythag.B 1a, τὰ μέρη τοῦ πυρός Emp.B 110, ἡ ἁρμονία Pl.Phd.85e, ἡ φωνή Arist.Ph.204a4, τὸ ὁμοιομερές Arist.Cael.302b2, θεός D.S.2.21.7, Ign.Pol.3.2, δύναμις Luc.Halc.3, I.BI 7.345, Herm.Vis.1.3.4, de un sueño ἀόρατος ὄψιν Alex.240.5, ψυχᾶς τραῦμ' ἀ. (de Eros) AP 16.198 (Maec.), φύσις de Dios, Origenes Io.20.18 (p.351.10)
•que no es visible, invisible de seres o cosas que no lo son por naturaleza sino por alguna circunstancia πομφολύγων ... ἀοράτων διὰ σμικρότητα Pl.Ti.83d, del rey persa porque permanece en su palacio, Arist.Mu.398a14, ἡ γῆ ἦν ἀ. la tierra era invisible antes de crearse la luz, LXX Ge.1.2, θησαυροὶ ἀ. tesoros ocultos LXX Is.45.3, cf. Gal.3.823, del Faraón τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν (Moisés) Ep.Hebr.11.27
•subst. τὸ ἀ. el mundo no sensible Pl.Sph.246a, πᾶν τὸ ἀ. todo lo invisible Pl.Tht.155e
•en plu. τὰ ἀ. las cosas invisibles, Ep.Rom.1.20, op. τὰ ὁρούμενα SB 2034.3 (crist.).
2 fig. imprevisible ἀόρατον τὸ μέλλον Isoc.1.29, ἀ. πράγματα Men.Sam.164, τὰν ἀόρατον ... ἀτραπ[ί] τὸν βιότου GVI 1485.1 (Mileto I/II d.C.), ἀόρατον κατὰ δόξαν Ath.511d.
II no visto, insólito ἀόρατοι ἰχθῦς καὶ ξένοι τῇ ὄψει Polycharm.1, τὸ ἀ. τοῦ πράγματος Polycharm.1.
III que no ha visto, que no tiene experiencia de c. gen. ἀ. παντὸς κακοῦ Plb.2.21.4, ἀ. δεινοῦ Plb.3.108.6.
IV adv. -ως de forma invisible πύκνωμα τῶν ἀ. ἐπερχομένων τῷ δίσκῳ νεφῶν Placit.2.24.5, de la actividad divina ἥτις ... ἡμᾶς ἀ. ἀνθρωποπλαστεῖ Meth.Symp.2.5 (p.21.8).
