ἐπαείδω

English (LSJ)

contr. Att. ἐπᾴδω, fut.

   A -ᾴσομαι Ar.Ec.1153, etc.; -ᾴσω Ach.Tat.2.7:—sing to or in accompaniment, μάγος ἀνὴρ . . ἐ. θεογονίην Hdt.1.132; ᾠδὰν χορῷ E.El.864(lyr.):—Pass., Arr.An.2.16.3.    2 sing as an incantation, ἃ αἱ Σειρῆνες ἐπῇδον τῷ Ὀδυσσεῖ X.Mem.2.6.11; χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ Pl.Phd.114d, cf. 77e; ἐ. ἡμῖν αὐτοῖς τοῦτον τὸν λόγον Id.R.608a; ἐ. τινί sing to one so as to charm or soothe him, Id.Phdr.267d, Lg.812c, al.:—Pass., Porph.Chr.35: abs., use charms or incantations, Pl.Tht.157c; ἐπαείδων by means of charms, A.Ag.1021 (lyr.), cf. Pl.Lg.773d, Tht.149d.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαείδω: συνῃρ. Ἀττικ. ἐπᾴδω: μέλλ. -ᾴσομαι Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1153· παρ’ Ἀχιλλ. Τατ. 2. 7, -ᾴσω. ᾌδω ἐπί τινι ἢ πρός τι, μάγος ἀνήρ... παρεστεὼς ἐπαείδει θεογονίην Ἡρόδ. 1. 132· ᾠδὴν χορῷ Εὐρ. Ἠλ. 864. 2) ᾄδω ὡς ἐπῳδήν, ἃ αἱ Σειρῆνες ἐπῇδον τῷ Ὀδυσσεῖ Ξεν. Ἀπομν. 2. 6, 11· χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν αὐτῷ Πλάτ. Φαίδων 114D, πρβλ. 77Ε· ἐπ. ἡμῖν αὐτοῖς τοῦτον τὸν λόγον ὁ αὐτὸς ἐν Πολ. 608Α· ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν, ἄδειν πρὸς αὐτοὺς οὕτως ὥστε καταπραΰνειν αὐτούς, ὁ αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ 267D· ἵνα... ἐπᾴδῃ ταῖς τῶν νέων ψυχαῖς ὁ αὐτ. ἐν Νόμοις 812C, κ. ἀλλ.· ― ἀπολ., μεταχειρίζομαι ἐπῳδάς, αἱ μαῖαι ἐπᾴδουσαι δύνανται ἐγείρειν τε τὰς ὠδῖνας καὶ μαλθακωτέρας... ποιεῖν ὁ αὐτὸς ἐν Θεαιτ. 149C, 157C· ἐπαείδων, δι’ ἐπῳδῶν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1201, πρβλ. Πλάτ. Νόμους 773D, ἴδε καὶ τὴν λ. ἐπῳδή.

French (Bailly abrégé)

poét. c. ἐπᾴδω.
Étymologie: ἐπί, ἀείδω.

Greek Monolingual

ἐπαείδω και αττ. έπφδω (Α) αείδω
1. τραγουδώ για κάτι, σε κάποια ευκαιρία («άλλ' ἐπάειδε Καλλίνικον ᾠδὰν ἐμῷ χορῷ», Ευ ρ.)
2. τραγουδώ ως επωδή
3. (απολ.) χρησιμοποιώ ξόρκια, επωδές
4. (η μτχ. ως επίρρ.) ἐπαείδων και ἐπᾴδων
με επωδές, με ξόρκια («ἐπᾴδοντα πείθειν πειρᾱσθαι», Πλάτ.).