κείτομαι

Greek Monolingual

και κοίτομαι (Μ κείτομαι και κείτουμαι και κείθομαι και κοίτομαι)
1. βρίσκομαι κάπου πλαγιασμένος, ξαπλωμένος, κείμαι
2. είμαι νεκρός, είμαι θαμμένος
νεοελλ.
είμαι άρρωστος, είμαι παράλυτος («κείτεται από 30 χρονών»)
μσν.
1. κοιμάμαι («τὰ μεσημέρια κείτεστε», Ριμάδ. κόρ.)
2. βρίσκομαι («τὰ φουσσάτα,... τὰ κούρση,... εἰς τὰς χώρας μου κείτονται», Αχιλλ.)
3. ανήκω («... τὰ πλούτη, ὅλα εἰς ἐκεῑνον κείτουνται», Διήγ. Βελ.)
4. βρίσκομαι στην εξουσία κάποιου («κείθεται τὸ κορμίν του εἰς τὴν ἐλεημοσύνην τοῡ Θεοῡ», Ασσίζ.)
5. είμαι υποχρεωμένος (από τον νόμο), οφείλω να... («ἐκεῑνος ὁποὺ ἔφερεν τοὺς ἀδίκους μάρτυρας κείθεται νὰ δώση τοιοῡτον δικαίωμαν τοῡ αὐθέντη..., Ασσίζ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κεῖμαι, πιθ. αναλογικά προς το θέ-τω, θέ-τομαι. Η γραφή κοίτομαι οφείλεται πιθ. σε παρετυμολογική σύνδεση με το κοίτη «κρεβάτι». Ο διαλεκτικός τ. κείθομαι είναι προφανώς προϊόν συμφυρμού τών κείτομαι και θέτω].