Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

fervor

From LSJ
Revision as of 09:24, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_5)

Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either

Plato, Apology 21d

Latin > English (Lewis & Short)

fervor: ōris, m. ferveo,
I a boiling or raging heat, a violent heat, a raging, boiling, fermenting (class.; syn.: ardor, tepor, calor, aestus).
I Lit.: pollens fervore corusco, Lucr. 6, 237; cf. id. 6, 856: mundi ille fervor purior, perlucidior mobiliorque multo quam hic noster calor, Cic. N. D. 2, 11, 30: accepit calido febrim fervore coörtam, Lucr. 6, 656: febris, Plin. 31, 9, 45, § 104; cf.: caput incensum fervore gerebant, a raging heat, fever heat, Lucr. 6, 1145; Plin. 14, 20, 25, § 124: vis venti fervorem mirum concinnat in undis, Lucr. 6, 437; Luc. 4, 461.—In plur.: solis, Lucr. 5, 215; cf. ib. 605; 611: medii, i. e. noontide heat, Verg. G. 3, 154: capitis, Plin. 15, 4, 5, § 19.—
II Trop., heat, vehemence, ardor, passion: cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit, Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.: fervor mentis, id. de Or. 1, 51, 220: pectoris, Hor. C. 1, 16, 24: erat quidam fervor aetatis, Cic. de Sen. 13, 45: fervore carentes anni (i. e. senectus), Sil. 7, 25: ut semel icto Accessit fervor capiti, i. e. intoxication, Hor. S. 2, 1, 25: maris, an excited, i. e. disturbed, unsafe condition of the sea (caused by pirates), Cic. Prov. Cons. 12, 31.—In plur.: pro vitiorum fervoribus, Gell. 20, 1, 22.

Latin > French (Gaffiot 2016)

fervŏr,¹¹ ōris, m. (ferveo),
1 bouillonnement, effervescence, fermentation : Lucr. 6, 437 ; Cic. Prov. 31 ; Varro R. 1, 13, 6 ; Plin. 14, 124 || [fig.] Cic. Tusc. 4, 24 ; CM 45 ; de Or. 1, 220
2 chaleur, ardeur : Cic. Nat. 2, 30 ; Lucr. 6, 1145 ; 5, 215 ; Virg. G. 3, 154 ; [fig.] Plin. 15, 19.

Latin > German (Georges)

fervor, ōris, m. (ferveo), I) im engern Sinne: 1) die Gärung, Aufwallung, musti, Varro r. r. 1, 13, 6. Plin. 14, 124: alqd tribus fervoribus in aqua decoquere, Marc. Emp. 16. – 2) die siedende Hitze, das Zischen u. Brausen, a) eig., des Feuers u. erhitzter Ggstde.: fervore atque aestu anima interclusa, durch die Hitze u. Glut, durch die Gluthitze, Liv.: Plur., fervoribus aestivis, in der Sonnenhitze, Col.: mediis fervoribus, in der Mittagshitze, Verg.: siccis aër fervoribus ustus, Ov.: usta fervoribus terra, Sen. – m. Genet., solis, Iustin.: mundi, Cic.: terrae, Curt.: aestatis, Hieron.: meridiani aestus (Ggstz. matutinus hiemis rigor), Cassian.: febris, Plin.: capitis, Plin. – b) übtr., die Hitze, Leidenschaft, Heftigkeit, Wut, aetatis, Cic.: iuventae, Ov.: mentis, animi, Cic.: amoris, Feuer, Glut, Calp.: ut semel icto accessit fervor capiti, Hor.: sumpsit novas fervoribus iras, Ov.: indignationum fervores ponere, Arnob. – II) im weitern Sinne, das Wallen, Brausen, die Brandung eines Gewässers, Oceani, Cic.: maris, die unruhige Bewegung, Unruhe, Cic. de prov. cons. 31 (mit Anspielung auf die Zeiten des Seeräuberkrieges).