δυσαφαίρετος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον,
A hard to take away, Arist.EN1095b26; hard to remove, of an application, Gal.12.356.
German (Pape)
[Seite 676] schwer wegzunehmen, Arist. H. A. 5, 31 Eth. 1, 5, 4.
Greek (Liddell-Scott)
δυσαφαίρετος: -ον, ὁ δυσκόλως ἀφαιρούμενος, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 5, 4.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à ôter.
Étymologie: δυσ-, ἀφαιρέω.
Spanish (DGE)
-ον
difícil de quitar φθεῖρες ... ἀπὸ χρωτός Arist.HA 557a6, de ciertas plantas que se agarran a la ropa, Thphr.HP 7.14.3, de un emplasto, Gal.12.356
•fig. τἀγαθὸν ... δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα adivinamos que el sentido del bien es difícil de arrebatar Arist.EN 1095b26.
Greek Monolingual
δυσαφαίρετος, -ον (Α)
1. αυτός που δύσκολα αφαιρείται
2. (για αρμογή) αυτός που δύσκολα μετατοπίζεται.
Greek Monotonic
δυσαφαίρετος: -ον (ἀφαιρέω), αυτός που δύσκολα αφαιρείται, σε Αριστ.
Russian (Dvoretsky)
δυσαφαίρετος: трудно устранимый (φθεῖρες δυσαφαίρετοι ἀπὸ χρωτός Arst.).
Middle Liddell
δυσ-αφαίρετος, ον ἀφαιρέω
hard to take away, Arist.
