Αίας

Greek Monolingual

(-αντος), ο (Α Αἴας)
όνομα δύο γνωστών ομηρικών ηρώων, του Αίαντος του Τελαμώνιου, βασιλιά της Σαλαμίνας, και του Αίαντος του Οϊλήος, ηγεμόνα των Λοκρών.
[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, πρόκειται για όνομα χθόνιου θεού, που παράγεται από την λ. αἶα με τη σημασία της «γης». Άλλοι ετυμολογούν το όνομα επίσης από το αἶα, αλλά με τη σημ. της «μητέρας (γης)» ή της «μητέρας» ως γνήσιας συζύγου, σε αντίθεση με το όνομα του Τεύκρου (αδελφού του Αίαντος), που δήλωνε τον νόθο γιο, τον γιο της παλλακίδας («τεῦχρος ἀδελφὸς νόθος», Ησύχ. στη λ.). Απίθανη φαίνεται η ετυμολογία της λ. Αἴας από τ. αί-wa (AἴFavs) της Μυκηναϊκής (από πινακίδα της Κνωσού), που σήμαινε πιθανόν όνομα βοδιού (οπότε το AἴFavs είναι πιθ. υποκοριστικό του ΑἴFολος < aἴFolos «ταχύς» — πρβλ. Βουκάς < βουκόλος).
ΠΑΡ. αρχ. Αἰάντειος, Αἰαντίδης.