κατάμομφος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον, A liable to blame, inauspicious, A.Ag.145 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1364] dem Tadel unterworfen, tadelhaft, φάσματα Aesch. Ag. 143.
Greek (Liddell-Scott)
κατάμομφος: -ον, κατάμεμπτος, ἄξιος μομφῆς, δυσοίωνος, κατάμομφα φάσματα Αἰσχύλ. Ἀγ. 145.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
blâmable ; fâcheux.
Étymologie: κατά, μέμφομαι.
Greek Monolingual
κατάμομφος, -ον (Α)
1. άξιος μομφής
2. δυσοίωνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + -μομφος (< μομφή < μέμφομαι), πρβλ. ά-μομφος, επί-μομφος].
Greek Monotonic
κατάμομφος: -ον (καταμέμφομαι), αξιοκατάκριτος, δυσμενής, δυσοίωνος, κακότυχος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
κατάμομφος: достойный порицания, дурной, тягостный (φάσματα Aesch.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κατάμομφος -ον [καταμέμφομαι] afkeurenswaardig.
Middle Liddell
κατάμομφος, ον καταμέμφομαι
liable to blame, inauspicious, Aesch.
