ἄσηπτος
ὅτι μέντοι καὶ ἡ χρῆσις τῶν τρόπων, ὥσπερ τἆλλα πάντα καλὰ ἐν λόγοις, προαγωγὸν ἀεὶ πρὸς τὸ ἄμετρον, δῆλον ἤδη, κἂν ἐγὼ μὴ λέγω → however, it is also obvious, even without my saying so, that the use of figures of speech, like other literary adornments, is something that has always tempted toward excess
English (LSJ)
ον, A not liable to decay or corruption, Hp.Fist.4, X.Cyn. 9.13 (Sup.), Arist.HA521a1, etc.; ξύλα ἄ., of Acacia tortilis, LXX Ex. 25.5, cf. Thphr.HP4.2.8: Sup., κέδρος Ph.2.147. 2 undigested, σιτία Hp.Aff.24.
German (Pape)
[Seite 369] = ἀσαπής, ξύλον ἀσηπτότατον Porphyr. bei Stob. ecl. 1, 4, 56; unverdaut, Hippocr.
Spanish (DGE)
-ον
I 1no digerido σιτία Hp.Aff.24.
2 no podrido ῥάβδοι Herm.Sim.8.6.5
•incorrupto νεκροί Plu.2.665c.
II incorruptible θρίξ Hp.Fist.4, del esparto, X.Cyn.9.13, τὸ ... πῖον Arist.HA 521a1, τὰ κρέα Plu.2.659c, ξύλα LXX Ex.25.5, Ph.Qu.Gen.2.4.31, ἄκανθα Thphr.HP 4.2.8, κέδρος Ph.2.147.
Greek Monolingual
-ον (AM ἄσηπτος, -ον) σήπω
αυτός που δεν σαπίζει ή που δεν φθείρεται («ξύλα άσηπτα», «κέδρος άσηπτος»)
αρχ.
(για τροφές) εκείνος που δεν χωνεύεται.
Russian (Dvoretsky)
ἄσηπτος: не подверженный гниению, не гниющий Xen., Arst., Plut.
