medicamen
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Latin > English (Lewis & Short)
mĕdĭcāmen: ĭnis, n. id.,
I a drug, medicament, in a good and a bad sense, meaning both a healing substance, remedy, medicine, and, as also medicamentum and the Gr. φάρμακον, a poisonous drug, poison (mostly poet. and in post-Aug. prose; only once in Cic.; cf., on the contrary, medicamentum).
I Lit., a remedy, antidote, medicine: violentis medicaminibus curari, * Cic. Pis. 6, 13: agrestia medicamina adhibent, Tac. A. 12, 51: facies medicaminibus interstincta, plasters, id. ib. 4, 57: medicamen habendum est, Juv. 14, 254: medicaminis datio vel impositio, Cod. Just. 6, 23, 28: potentia materni medicaminis, Pall. 3, 28: tantum (ejus) medicamina possunt quae steriles facit, Juv. 6, 595.—
B Trop., a remedy, antidote (poet.): iratae medica mina fortia praebe, Ov. A. A. 2, 489 sq.. quasso medicamina Imperio circumspectare, Sil. 15, 7, 1.—
II Transf.
A A poisonous drug, poison: infusum delectabili cibo boletorum venenum, nec vim medicaminis statim mtellectam, Tac. A. 12, 67: noxium, id. ib. 14, 51: impura, Flor. 2, 20, 7; Val. Fl. 8, 17.—
B A coloring-matter, tincture, dye, Plin. 9, 38, 62, § 135: croceum, Luc. 3, 238.—
2 In partic., a paint, wash, cosmetic: est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae, Parvus, sed cura grande libellus opus, i. e. the treatise Medicamina faciei, Ov. A. A. 3, 205: facies medicamine attrita, Petr. 126.—
C In gen., an artificial means of improving a thing: qui (caseus) exiguum medicaminis habet, i. e. rennet, Col. 7, 8: vitiosum, i. e. conditura, id. 12, 20: vina medicamine instaurare, Plin. 14, 20, 25, § 126: seminum, i. e. manure, id. 17, 14, 22, § 99. >
Latin > French (Gaffiot 2016)
mĕdĭcāmĕn,¹¹ ĭnis, n. (medicor),
1 médicament, remède : Cic. Pis. 13 ; Tac. Ann. 12, 51 || [fig.] remède : Ov. Ars 2, 489 ; Sil. 15, 7, 1
2 drogue, ingrédient : Tac. Ann. 12, 67 ; Flor. 2, 20, 7 ; Val. Flacc. 8, 17 || matière colorante, teinture : Plin. 9, 135 ; Luc. 3, 238 || fard, cosmétique : Ov. Ars 3, 205 ; Petr. 126, 2 || [fig.] moyen artificiel pour améliorer qqch. : Col. Rust. 7, 8 ; Plin. 14, 136 || engrais : Plin. 17, 99.
Latin > German (Georges)
medicāmen, inis, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, Cic. u.a., als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, Ov. u. Tac. – bildl., Mittel, iratae medicamina fortia praebe, Ov. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, Liv. epit., Tac. u.a. – von Abtreibungsmitteln, tantum medicamina possunt, Iuven. – 2) Zaubermittel, -trank, Ov.: incertum, Ov. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., Stoff zum Schönen od. Verbessern eines Naturprodukts, optimus caseus est, qui exiguum medicaminis habet, Lab, Colum.: m. vitiosum, Würze, Colum.: vina medicamine instaurare, Plin.: fecundum fimi m., Treibmittel, Plin. – B) insbes., Färbemittel, Färbesaft, Farbe, Plin.: croceum, Lucan. – als Schönheitsmittel, Schminke, Ov., Petron. u.a.
Latin > English
medicamen medicaminis N N :: drug, remedy, medicine; cosmetic; substance to treat seeds/plants; dye