κατερῶ
πῶς δ' οὐκ ἀρίστη; τίς δ' ἐναντιώσεται; τί χρὴ γενέσθαι τὴν ὑπερβεβλημένην γυναῖκα; (Euripides' Alcestis 152-54) → How is she not noblest? Who will deny it? What must a woman have become to surpass her?
German (Pape)
[Seite 1397] (s. ερ), fut. zu κατεῖπον, ich werde aussagen, bestimmt aussprechen; κατερῶ πρός γ' ὑμᾶς ἐλευθέρως τἀληθῆ Ar. Nubb. 518; Eur. Med. 1106; Ar. Pax 189; – τινός, gegen Einen sprechen, ihn anklagen, Xen. Cyr. 1, 4, 8; so auch κατερέω αὐτοὺς πρὸς τὸν μάγον Her. 3, 71, ich werde sie bei ihm anzeigen; vgl. Plat. Rep. X, 595 b. – So auch perf., ἐναντίον ἐμοῦ κατείρηκέ σου Plat. Theag. 125 a; u. pass., κατειρήσεται εἰς σέ, es wird dir gesagt werden, Her. 6, 69.
French (Bailly abrégé)
fut. d'un prés. inus., pf. κατείρηκα, f.ant. κατειρήσομαι;
1 exposer en détail;
2 parler contre : τινός τινι dénoncer une personne à une autre ; τινα πρός τινα accuser, dénoncer qqn auprès de qqn.
Étymologie: κατά, ἐρῶ.
Greek Monolingual
(I)
κατερῶ, -άω (Α)
1. χύνω έξω, εκχέω, μεταγγίζω (α. «κατερᾱν τὸν οἶνον», Πολυδ.
β. «εἰς ἀγγεῖον κατερᾱν», Αγάθαρχ.)
2. μτφ. επιρρίπτω, καταλογίζω («δυσφημίαν κατήρασε τοῦ δικαστηρίου», Δημήτρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + ἐρῶ «χύνω έξω»].
(II)
κατερῶ, -έω (Α)
1. μιλώ εναντίον κάποιου, καταγγέλλω, κατηγορώ κάποιον («ἀλλά σφεα αὐτὸς ἐγὼ κατερέω πρὸς τὸν μάγον», Ηρόδ.)
2. δηλώνω, διακηρύσσω (α. «πόθεν κατερεῖν», Πίνδ.
β. «πᾱν ἐς σὲ κατειρήσεται τὸ ἀληθές», Ηρόδ.)
3. μιλώ φανερά, καθαρά («κατερῶ πρός γ' ὑμᾱς ελευθέρως τάληθή», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + ἐρῶ, μέλλ. του λέγω (αγορεύω φημί)].
Greek Monotonic
κατερῶ: βλ. κατ-ερέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κατερῶ fut van* κατείρω.
Russian (Dvoretsky)
κατερῶ: ион. κατερέω [fut. к κατεῖπον
1 подробно рассказать, точно сообщить (πᾶν τὠληθὲς ἔς τινα Her.; πᾶσίν τι Eur.; ὄνομά τί τινι Arph.);
2 выступить с обвинением, обвинить: κ. τινα πρός τινα Her. и τινός τινι Xen. обвинить кого-л. перед кем-л., донести на кого-л. кому-л.; κ. τινος ἐναντίον τινός Plat. обличить кого-л. перед кем-л.