ὑφάω
From LSJ
κείνους δὲ κλαίω ξυμφορᾷ κεχρημένους (Euripides' Medea 347) → I weep for those who have suffered disaster
English (LSJ)
[ῠ], poet. for ὑφαίνω, αἱ δ' ἱστοὺς ὑφόωσι Od.7.105, cf. D.P. 1116.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
3ᵉ pl. prés. épq. ὑφόωσι;
c. ὑφαίνω.
Russian (Dvoretsky)
ὑφάω: (только 3 л. pl. praes. ὑφόωσι) эп. = ὑφαίνω.
Greek (Liddell-Scott)
ὑφάω: ποιητ. ἀντὶ ὑφαίνω, αἱ δ’ ἱστοὺς ὑφόωσι Ὀδ. Η. 105.
English (Autenrieth)
see ὑφαίνω.
ὑφόωσιν, ipf. iter. ὑφαίνεσκον, aor. 1 ὕφηνα: weave, ἱστόν, ‘at the loom.’ (The Greek loom stood upright, like the Roman loom represented in the cut, or like the Egyptian loom in cut No. 59.) Fig., devise, contrive, as we say ‘spin,’ δόλον, μῆτιν, ι, Od. 4.678.
Greek Monolingual
Α
(επικ.τ.) βλ. υφαίνω.
Greek Monotonic
ὑφάω: ποιητ. αντί ὑφαίνω, Επικ. γʹ πληθ. ὑφόωσι, σε Ομήρ. Οδ.