οὐραχός

English (LSJ)

ὁ,
A urachus, a foetal organ connected with the bladder, Gal.UP15.5, Id.4.657, 2.907, Sor.1.57,80.
II apex of the heart, Hp.Cord.4, cf. Aret.SA1.8.
III pl., οὐραχοὶ τῶν ὀφρύων outer ends of the eyebrows, PMed. in Arch.Pap.4.271 (iii A. D.).
IV τοὺς καλουμένους οὐραχοὺς τῶν καρπίμων stems or stalks, Ael.NA6.43, cf. Dsc.4.177.
V point of a drill or borer, Apollod.Poliorc.148.8.

German (Pape)

[Seite 418] ὁ, der Urinleiter im Nabel des ungebornen Kindes, Hippocr. S. auch οὐρακός.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
extrémité pointue, pointe.
Étymologie: DELG cf. οὐρά.

Wikipedia EN

The urachus is a fibrous remnant of the allantois, a canal that drains the urinary bladder of the fetus that joins and runs within the umbilical cord. The fibrous remnant lies in the space of Retzius, between the transverse fascia anteriorly and the peritoneum posteriorly.

Wikipedia ES

El uraco es un ligamento, remanente de la circulación fetal, alargado y fibroso del alantoides, que comunica la cúpula de la vejiga urinaria con el ombligo, por dentro de la pared abdominal.

Wikipedia IT

L'uraco è un tratto delle vie urinarie del feto che connette la vescica al cordone ombelicale e facente parte dell'allantoide. Si oblitera alla fine del terzo mese di gravidanza, diventando, nell'individuo adulto, un cordone fibroso identificato con il legamento ombelicale medio, che sospende la vescica alla parete anteriore dell'addome.

Wikipedia FR

L’ouraque est un cordon fibreux joignant le pôle antéro-supérieur de la vessie à l'ombilic.

Wikipedia PT

Úraco é um cordão fibroso, resultado da contração e obliteração do alantoide, ligado ao ápice da bexiga e ao umbigo. Antes da fase adulta, se transformará num resquício fibroso, o ligamento umbilical mediano, que fica entre os ligamentos umbilicais mediais.

Greek (Liddell-Scott)

οὐρᾰχός: ὁ, (οὖρον) ὁ τῶν οὔρων ἀγωγὸς ἐμβρύου, Ἱππ. 54· 21, Γαλην. ΙΙ. = οὐρίαχος, ὁ αὐτ. 269. 5, πρβλ. Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 1. 8· τοὺς καλουμένους οὐραχοὺς τῶν καρπίμων Αἰλ. π. Ζ. 6. 43, πρβλ. Διοσκ. 4. 179. ΙΙΙ. ἡ αἰχμὴ τρυπάνου, Ἀπολλοδ. Ἀρχ. 18.

Greek Monolingual

ο (Α οὐραχός)
νεοελλ.
ανατ. το ενδοκοιλιακό εξωπεριτοναϊκό τμήμα του αλαντοειδούς πόρου στο έμβρυο, το οποίο πριν από τον τοκετό μεταπλάσσεται σε μέσο ομφαλοκυστικό σύνδεσμο
αρχ.
1. ο αγωγός τών ούρων στο έμβρυο
2. το κορυφαίο άκρο της καρδιάς
3. κορμός, στέλεχος φυτού
4. αιχμή τρυπάνου
5. φρ. «οὐραχοὶ τῶν ὀφρύων» — τα εξωτερικά άκρα τών φρυδιών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οὐρά + επίθημα -χος (πρβλ. στόμαχος)].