ἀορτέω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
lengthd. form of ἀείρω, found only in aor. 1 part. Pass. ἀορτηθείς = hung up, suspended, AP7.696 (Arch.).
Spanish (DGE)
• Prosodia: [ᾰ-]
colgar, ahorcar ἀορτηθεὶς ἐκ λασίας πίτυος del sátiro Marsias AP 7.696.
German (Pape)
[Seite 273] = ἀείρω, nur ἀορτηθεὶς ἐκ πίτυος, an der Fichte aufgehängt, hangend, Arch. 22 (VII, 696).
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
élever, suspendre.
Étymologie: ἀείρω.
Russian (Dvoretsky)
ἀορτέω: поднимать, вешать (τλάμων ἀορτηθεὶς ἐκ πίτυος Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀορτέω: ἐκτεταμένος τύπος τοῦ ἀείρω, ἀπαντῶν μόνον κατὰ μετοχ. παθ. ἀορ. α΄ ἀορτηθείς, ἀναρτηθείς, κρεμασθείς, Ἀνθ. Π. 7.6,96.
Greek Monotonic
ἀορτέω: εκτεταμ. τύπος του ἀείρω, μόνο στη μτχ. Παθ. αορ. αʹ ἀορτηθείς, αναρτημένος, αιωρούμενος, σε Ανθ.
Middle Liddell
[lengthened form of ἀείρω, only in aor.1 pass. part. ἀορτηθείς]
suspended, Anth.
