ποιμνίτης
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ, = ποιμενικός, ὑμέναιοι shepherds' marriage songs, E.Alc.577(lyr.); π. κύνες shepherds' dogs, Poll.7.185.
German (Pape)
[Seite 651] ὁ, = ποιμενικός; κύων, Hirtenhund, Poll. 7, 185; ὑμέναιος, ländliches Hochzeitslied, Ael. H. A. 12, 44 aus Eur. Alc. 580.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
de berger, pastoral.
Étymologie: ποίμνη.
Russian (Dvoretsky)
ποιμνίτης: ου (ῑ) adj. m пастушеский или сельский (ὑμέναιος Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
ποιμνίτης: -ου, ὁ, = ποιμενικός, ὑμέναιος π., ποιμενικὸς γαμήλιος ὕμνος, Εὐρ. Ἄλκ. 577˙ π. κύων, ποιμενικὸς κύων, «μανδρόσκυλος», Πολυδ. Ζϳ, 185.
Greek Monolingual
ὁ, Α
ο ποιμενικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ποίμνη + επίθημα -ίτης (πρβλ. στηλίτης)].
Greek Monotonic
ποιμνίτης: [ῑ], -ου, ὁ, = ποιμενικός, ὑμέναιος ποιμνίτης, ποιμενικός γαμήλιος ύμνος, σε Ευρ.
Middle Liddell
ποῖμνίτης, ου, ὁ, = ποιμενικός
ὑμέναιος π. a shepherd's marriage song, Eur.
