παραιτητής

English (LSJ)

οῦ, ὁ, intercessor, Ph.1.598, 2.160, Plu.Sull.26.

German (Pape)

[Seite 480] ὁ, der Bittende, Abbittende, Philo; – der für einen Andern bittet, Plut. Sull. 26.

French (Bailly abrégé)

οῦ;
adj. m.
qui intercède pour un autre.
Étymologie: παραιτέομαι.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παραιτητής -οῦ, ὁ [παραιτέομαι] voorspreker.

Russian (Dvoretsky)

παραιτητής: οῦ ὁ заступник, ходатай Plut.

Greek Monolingual

ὁ, Α παραιτούμαι
άτομο που μεσιτεύει, που μεσολαβεί προκειμένου να αποδοθεί χάρη σε κάποιον άλλο.

Greek Monotonic

παραιτητής: -οῦ, ὁ, διαμεσολαβητής, μεσίτης, σε Πλούτ.

Greek (Liddell-Scott)

παραιτητής: -οῦ, ὁ, ὁ ὑπέρ τινος χάριν αἰτούμενος, μεσιτεύων ὑπέρ τινος, Φίλων 1. 598, 2. 160, Πλουτ. Σύλλ. 26.

Middle Liddell

παραιτητής, οῦ, ὁ,
an intercessor, Plut.