μῆδος

English (LSJ)

(B), εος, τό, Ep. Noun, only pl. μήδεα,

   A genitals, Od.18.67, 87, 22.476, Androm. ap. Gal.14.41; μ. φωτός Od.6.129, cf. Call.Fr. 50 P.; v. μέζεα. (In late Prose, Ant.Lib.17.6.)    2 urine, λαγόνων ἀπὸ μήδεα χεύῃ Opp.C.4.441.
μῆδος (A), εος, τό, (μέδω) poet. Noun, only in pl. μήδεα,

   A counsels, plans, arts, mostly with collat. notion of prudence or cunning, δόλους καὶ μ. πυκνά Il.3.202; βουλαὶ . . μ. τ' ἀνδρῶν 2.340; πεπνυμένα μ. εἰδώς 7.278, Od.2.38; πυκινὰ φρεσὶ μ. ἔχοντες Il.24.674; θεοῖς ἐναλίγκια μ. ἔχοντα Od.13.89; μάχης μ. plans of fight, Il.15.467, 16.120; μ. πατρός Hes.Th.398; μήδεσιν ἀμοῖς Pi.P.4.27, cf. 10.11; ἐπικότοισι μήδεσι A. Pr.601 (lyr.); σός τε πόθος σά τε μ. longing for thee and thy counsels, Od.11.202.

German (Pape)

[Seite 171] τό (vgl. μήδομαι), 1) Anschlag, Rathschlag, Beschluß, bes. alles klüglich, listig Ersonnene; ἐν πυρὶ δὴ βουλαί τε γενοίατο, μήδεά τ' ἀνδρῶν, Il. 2, 340; εἰδὼς παντοίους δόλους καὶ μήδεα πυκνά, 3, 202, öfter; auch πεπνυμένα μήδεα εἰδώς, 7, 278, u. sonst, geradezu Klugheit, Verschlagenheit, Ζεὺς ἄφθιτα μήδεα εἰδώς, 14, 88, der sich auf Rathschläge versteht, die er ausführt, die nicht untergehen; μήδεα μάχης, Entwürfe zur Schlacht, Schlachtplan, 15, 467. 16, 120; μήδεα eben so Pind. P. 4, 27. 10, 11; ἐπικότοισι μήδεσι δαμεῖσα, Aesch. Prom. 604; περιώσι' ἄφυκτά τε μήδεα ὑφαίνεται Αἶσα, Soph. frg. 604; sp. D. Auch σὰ μήδεα, Sorge um dich, Od. 11, 202. – 2) μήδεα φωτός, die männliche Schaam, Od. 6, 129, u. ohne den Zusatz, 18, 67. 87. 22, 476; Ant. Lib. 17. Vgl. μέζεα. – Bei Opp. Cyn. 4, 441 die Urinblase.