καταλείπω

English (LSJ)

later καταλιμπάνω (q.v.), Ep. also καλλείπω Il.10.238: fut.

   A καλλείψω 14.89: aor. κάλλῐπον 12.92: aor. 1 subj. καλλείψῃς Q.S.10.299; part. καλλείψας Nonn.D.32.130; καταλείψας Luc. DMeretr.7.3; Ion. iterat. καταλίπεσκε (κατελίπεσκε, καταλειπέεσκε codd.) Hdt.4.78: pf. -λέλοιπα Ar.Lys.736:—Med., fut. καταλείψομαι (in pass. sense) X.An.5.6.12: aor. 2 -ελιπόμην Hdt.3.34, Pl. Smp.209d (in pass. sense, Berl.Sitzb.1927.161 (Cyrene)):—Pass., fut. καταλειφθήσομαι Isoc.15.7, 17.1:—leave behind, πὰρ δ' ἄρ' ὄχεσφιν ἄλλον . . κάλλιπεν Il.12.92; esp. of persons dying or going into a far country, κὰδ δέ με Χήρην λείπεις ἐν μεγάροισι 24.725; οὖρον . . κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν Od.15.89; οἷόν μιν Τροίηυδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς 17.314; so later, τὴν στρατιὴν καταλίπεσκε ἐν τῷ προαστίῳ Hdt.4.78; φύλακον κ. τινά Id.1.113, cf. 2.103:—Med., καταλείπεσθαι παῖδας leave behind one, Pl.Smp.l.c., cf. Hdt.3.34, etc.:— Pass., to be left, remain behind, κατελέλειπτο ἐν Πέρσῃσι Hdt.1.209, cf. 7.170, X.An.5.6.12: c. gen., [στρατὸς] καταλελειμμένος τοῦ ἄλλου στρατοῦ a force left behind the rest, Hdt.9.96.    2 bequeath, [τόξον] παιδὶ κάλλιπ' ἀποθνῄσκων Od.21.33: metaph., ἐμοὶ δ' ὀδύνας τε γόους τε κάλλιπεν 1.243, cf. 11.279; δόκησιν ἰσχύος καὶ ξυνέσεως ἐς τὸ ἔπειτα Th.4.18; τοῖς θρέψασι λύπας Lys.2.70; παισὶν αἰδῶ οὐ Χρυσὸν κ. Pl.Lg.729b: c. inf., εἰ καταλείψει μηδὲ ταφῆναι not enough to be buried with, Ar.Pl.556:—Pass., [Χρήματα] καταλειφθέντα Is.1.45.    b κ. διαθήκας leave a will (when going on service), Id.9.14.    3 Med., leave in a certain state, κόλπον βαθὺν καταλιπόμενος τοῦ κιθῶνος Hdt.6.125.    II forsake, abandon, οὕτω δὴ μέμονας Τρώων πόλιν . . καλλείψειν; Il.14.89, cf. 22.383; πολλοὺς καταλείψομεν we shall leave many upon the field, 12.226; ὤ μοι, εἰ μέν κε λίπω κάτα τεύχεα 17.91; κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιεν Ἀργείην Ἑλένην 2.160: c. inf., κάλλιπεν οἰωνοῖσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι Od.3.271; σχεδίην ἀνέμοισι φέρεσθαι κ. 5.344; μέλη . . θηρσὶν βοράν E.Supp.46 (lyr.); μή ποτ' ἐμὸν κατ' αἰῶνα λίποι θεῶν πανάγυρις A. Th.219; μή με καταλίπῃς μόνον S.Ph.809; οἰκίας τε καὶ ἱερά Th. 2.16; πατέρας καὶ ξυγγενεῖς ἀτίμους κ. Id.3.58; κ. τὴν δίαιταν not to appear at the trial, Test. ap. D.21.93.    2 let drop, give up, τὰ αὑτῶν ἔργα X.Cyn.3.10, cf. 10.15; εἰ ἐνταῦθα -λίποιμι τὸν λόγον Isoc. 9.33.    III leave remaining, ὀκτὼ μόνον X.An.6.3.5 codd.; κ. ἄφοδον leave an exit, ib.4.2.11:—Med., κ. στενὴν διέξοδον Pl.Ti.73e; -λείπεσθαι ἑαυτῷ reserve for oneself, X.Mem.1.1.8; ὑπερβολὴν οὐ κ. Χαρᾶς Plb.16.23.4, cf. 16.25.6:—Pass., to be left, remain, τίς ἔτι ἡδονὴ -λείπεται; Lys.2.71, cf. Ep.Hebr.4.1, etc.; of the remainder in calculations, PPetr.3p.326, al. (iii B.C.), Nicom.Ar.1.13.13, etc.: impers. καταλείπεται c. inf., it remains that . ., τὸν κόσμον κ. ἀθάνατον εἶμεν Aristaeusap.Stob.1.20.6, cf. D.Chr.37.16, etc.; -λείπεται μάχη yet remains to be fought, X.Cyr.2.3.11.    2 leave alone, opp. περιαιρέω, Id.Mem.3.2.4, cf. Arist.Pol.1342a34.    b leave undisputed, τὰς παραλλαγάς Phld.Sign.24: hence, admit, allow the truth of a doctrine, Id.Po.5.34, Demetr.Lac.Herc.1055.13:—Pass., Phld.Piet. 80.    c omit, c. inf., Alex.Aphr.in SE118.10.

German (Pape)

[Seite 1359] poet, oft καλλείπω (s. λείπω), zurücklassen; – a) verlassen, im Stich lassen; οὕνεκ' Ἀχαιοὺς κάλλιπες (poet. für κατέλιπες), αὐτὰρ Τρωσὶν ἀμύνεις Il. 21, 414; Ggstz von μένω, 22, 383; πολλοὺς γὰρ Τρώων καταλείψομεν, οὕς κεν Ἀχαιοὶ χαλκῷ δῃώσουσι, wir werden sie auf dem Schlachtfelde zurücklassen, viele Menschen verlieren, 12, 226; ἀοιδὸν ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην κάλλιπεν οἰωνοῖσιν ἕλωρ καὶ κῦρμα γενέσθαι Od. 3, 271; öfter in tmesi; ὦ πατρίς, καταλειπομέναν σε δακρύω Eur. Troad. 596; μή με καταλίπῃς μόνον Soph. Phil. 798. – b) hinterlassen, zurücklassen, bes. von Abreisenden u. Sterbenden, κὰδ δέ με χήρην λείπεις ἐν μεγάροισι Il. 24, 726, οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Od. 17, 314; τὴν δ' ἀηδόνα κατάλειφ' ἡμῖν Ar. Av. 660; εἴ που πόπανον εἴη τι καταλελειμμένον, übriggeblieben, Plut. 680; οὔκουν ἂν μῦθον ἀκέφαλον ἑκὼν καταλίποιμι Plat. Legg. VI, 752 a; ὡς ἕνα μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς δὲ πλέοιμεν ἄν Xen. An. 5, 6, 12; ἀποκτιννύασι τοὺς ἄλλους πάντας· ἄλλου δὲ λόχου ὀκτὼ μόνους κατέλιπον, sie ließen nur acht Mann übrig, 6, 1, 5; καταλελειμμένος τοῦ ἄλλου στρατοῦ, hinter dem übrigen Heere zurückbleiben, Her. 9, 96; Xen. oft; bes. von Erbschaften, τὰ καταλειφθέντα, die Hinterlassenschaft, Is. 1, 45 u. öfter; παισὶ δὲ αἰδῶ χρὴ πολλήν, οὐ χρυσὸν καταλεί πειν Plat. Legg. V, 729 b; ἕνα κληρονόμον 740 b; Sp., die auch den aor. I. haben, καταλείψαντες τὴν κτῆσιν Schol. Ar. Nubb. 1001. – Sein lassen, unangetastet lassen, Xen. Hem. 3, 2, 4; Arist. pol. 6, 7; τὸν λόγον, die Rede lassen, aufhören, Isocr. 9, 33. – Med., für sich zurücklassen, οὐ γάρ κώ τοί ἐστι υἱὸς οἷόν σε ἐκεῖνος κατελίπετο Her. 3, 34; Plat. Legg. IV, 721 e Conv. 209 d; στενὴν ἔξοδον, übriglassen, Tim. 73 e; τὰ μέγιστα τοὺς θεοὺς ἑαυτοῖς καταλείπεσθαι Xen. Hem. 1, 1, 8, sich aufbewahren, vorbehalten; aber καταλείψομαι ist pass. An. 5, 6, 12. – Aor. II. pass., καταλιπείς Schol. Ar. Pax 1127. – Bei Ael. V. H. 12, 21 = ἐάω, geschehen lassen, c. inf.