ἀποστατέω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
A stand aloof from, τινός A.Ch.826(lyr.), Fr.161, 301; οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός S.Ant.993; μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει was not far from .., Id.OT743; fall off from, fail one, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ar.Av.312; βουλευτέον ὅπως μηδεὶς τῶν νῦν παρόντων ἀποστατήσει ἡμῶν συμμάχων X.Cyr.4.5.24; ἀ. τῶν ὄντων to be absent from, Pl.Prm.144b, cf. Tht.205a. 2 of the soul, etc., fall away from the divine, Plot.5.1.5, 5.3.16. II abs., stand alocf, be absent, A.Ch.444(lyr.); ἑκάς, πρόσω ἀ., Id.Ag.1104(lyr.), Eu.65; σμικρὸν ἀ. Pl.Cra.428d.
German (Pape)
[Seite 326] 1) ab-, entfernt von etwas stehen, Aesch. öfter praes. u. impf., ἐγγὺς παρεστὼς καὶ πρόσω δ' ἀποστατῶν Eum. 65; μορφῆς σῆς οὐκ ἀποστατεῖ πολύ, er ist dir nicht unähnlich, Soph. O. R. 745; σῆς φρενός, stimmt nicht mit deinem Sinn, Ant. 980. – 2) abfallen, sich trennen von Jemand, φίλων Ar. Av. 318; Plat. Parm. 144 b; Xen. Cyr. 4, 5, 29 u. Folgde. – 3) übh. abwesend sein, fehlen, Xen. Oec. 8, 15 n. Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποστᾰτέω: μέλλ. -ήσω, ἵσταμαι μακράν τινος, ἄτα δ’ ἀποστατεῖ φίλων Αἰσχύλ. Χο. 826, Ἀποσπ. 156,287· οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός Σοφ. Ἀντ. 993· μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει, δὲν ἦτο μακράν ἀπό… ὁ αὐτ. Ο. Τ. 743· ἀποσκιρτῶ, καταλείπω, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ἀριστοφ. Ὄρν. 314, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 4. 5, 24, κτλ.· ἀπ. τῶν ὄντων, ἀπέχω ἀπό, διατελῶ ἄνευ, Πλάτ. Παρμ. 144Β, πρβλ. Θεαίτ. 205Α. ΙΙ. ἀπολ., ἵσταμαι μακράν, εἶμαι ἀπών, Αἰσχύλ. Χο. 444· ἑκάς, πρόσω ἀπ., ἵσταμαι μακράν, ὁ αὐτ. Ἀγ. 1104, Εὐμ. 65· σμικρὸν ἀπ. Πλάτ. Κρατ. 428 D.
