στρώση

Greek Monolingual

η / στρῶσις, -ώσεως, ΝΜΑ
1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα του στρώνω, κάλυψη μιας επιφάνειας με ένα υλικό, το στρώσιμο
2. επίστρωση (α. «η στρώση του δρόμου» β. «στρῶσις ὁδῶν» — η λιθόστρωση, Διον. Αλ.)
νεοελλ.
1. (μεταλργ.) το δάπεδο υπόγειας στοάς
2. ύλη επιστρώματος
3. γεωλ. η ταξιθέτηση κατά στρώματα που απαντά στα περισσότερα ιζηματογενή πετρώματα και σε όσα εκρηξιγενή που σχηματίζονται στην επιφάνεια της Γης
4. φρ. α) «επίπεδο στρώσης»
γεωλ. το επίπεδο διαχωρισμού ενός γεωλογικού στρώματος από ένα άλλο στρώμα
β) «κυκλική στρώση»
γεωλ. στρωματογραφική ακολουθία στην οποία δύο ή περισσότερα στρώματα ή είδη πετρωμάτων εναλλάσσονται ξανά και ξανά διά μέσου ενός σημαντικού τμήματος της στρωματογραφικής τομής
νεοελλ.-μσν.
1. στρώμα, στρωμνή
2. κλινοσκέπασμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί από τη δισύλλαβη ρίζα στερη- (βλ. λ. στρώνω) με μηδενισμένο το πρώτο και ετεροιωμένο το δεύτερο φωνήεν (πρβλ. παθ. παρακμ. ἔ-στρω-μαι) + κατάλ. -σις (πρβλ. τρῶ-σις)].