ἀνάλωσις
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
εως, ἡ,
A outlay, expenditure, Thgn.903, Th.6.31, Pl.Cri.48c, etc. II wasting, consumption, ἐγκεφάλου Hp.Epid. 6.3.1.
German (Pape)
[Seite 197] ἡ, der Aufwand, die Ausgabe, Theogn. 899; Thuc. 6, 31 u. sonst.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνάλωσις: ἡ, δαπάνη, ἔξοδον, Θέογν. 903, Θουκ. 6. 31. ΙΙ. καταστροφή, Ἰουστ. Μ. Ἀπολ. 1. 20.
French (Bailly abrégé)
εως (ἡ) :
dépense, perte.
Étymologie: ἀναλίσκω.
Spanish (DGE)
-εως, ἡ
• Alolema(s): ἀνηλ- Bull.Soc.Alex.10.28.28 (I a.C.)
• Prosodia: [-ᾱ-]
1 gasto de dinero ὅστις ἀνάλωσιν τηρεῖ Thgn.903, cf. Bull.Soc.Alex.l.c., gen. subjet. τῆς πόλεως Th.6.31, obj. τῆς οὐσίας Pl.R.591e, cf. Cri.48c, I.AI 18.244, D.C.42.49.3, 57.8.6.
2 fig. consunción, desgaste ἐγκεφάλου Hp.Epid.6.3.1
•consunción por fuego del sarmiento πυρὶ δέδοται εἰς ἀνάλωσιν LXX Ez.15.4, del cuerpo, Ph.2.399, del hombre en general, LXX De.28.20 (trad. del hebr. mige’eret ‘amenaza’).
