κλάσις
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
English (LSJ)
[ᾰ], εως, ἡ, (κλάω A)
A breaking, fracture, Pl.Ti.43e; ἡ κ. τῶν ἀμπέλων breaking off the shoots and tendrils of vines, Thphr.CP2.14.4 (pl.), cf. 3.7.5, al.; ἡ κ. τοῦ ἄρτου Ev.Luc.24.35. 2 bending of the knee joint, Arist.Pr.882b33; κ. ὄψεων refraction, Alex.Aphr. in Mete. 143.9; τὸ σαμεῖον περὶ ὃ ἁ κ. Archyt. ap. Simp. in Ph.785.25. b κλάσιν λαβεῖν to be deflected, Plot.6.9.8; ὅταν κλάσιν ποιῇ καὶ γωνίαν, of a bandage. Erot.s.v. σκέπαρνος; of the labyrinth of the ear, Gal.UP 8.6. II modulation of the voice, Ph.1.276, 2.266.
German (Pape)
[Seite 1446] ἡ, das Zerbrechen, der Bruch; Plat. Tim. 43 d; LXX u. a. Sp.; ἀμπέλων, das Abbrechen der Blätter u. Ranken des Weinstocks, Theophr. – Auch von der Stimme, Philo.
Greek (Liddell-Scott)
κλάσις: ᾰ, εως, ἡ, (κλάω) θραῦσις, «τσάκισμα», «σπάσιμον», Πλάτ. Τίμ. 43D, Ἀριστ. Προβλ. 5. 19, 2· ἡ κλάσις τῶν ἀμπέλων, ἡ ἀποκοπὴ τῶν φύλλων αὐτῶν, Λατ. pampinatio, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 2. 14, 4, κ. ἀλλ. · ἡ κλάσις τοῦ ἄρτου Εὐαγγ. κ. Λουκ. κδ΄, 23· πρβλ. κλαστήριον. 2) κλάσμα, τεμάχιον, Ἑβδ. (Α΄ Βασιλ. Λ΄, 12, πρβλ. Β΄ ΙΑ΄, 21). ΙΙ. παρὰ Φίλωνι, ἡ τροποποίησις, ποικίλη στροφή, λύγισμα τῆς φωνῆς, 1. 276., 2. 266.
French (Bailly abrégé)
1εως (ἡ) :
1 action de briser, de rompre ; fig. φωνῆς modulation de la voix;
2 action de tailler les bourgeons, les branches.
Étymologie: κλάω.
2εως (ἡ) :
= lat. classis.
English (Strong)
from κλάω; fracture (the act): breaking.
English (Thayer)
κλάσεως, ἡ (κλάω, which see), a breaking: τοῦ ἄρτου, Plato, Theophrastus, others.)
Greek Monotonic
κλάσις: [ᾰ], -εως, ἡ (κλάω), θραύση, τσάκισμα, σπάσιμο, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
κλάσις: εως (ᾰ) ἡ
1) перелом, разбивание (τῶν κύκλων Plat.);
2) сгибание (τῶν γονάτων Arst.);
3) преломление (τοῦ ἄρτου NT).
