διικνέομαι
ὁ Σιμωνίδης τὴν μὲν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπῶσαν προσαγορεύει, τὴν δὲ ποίησιν ζωγραφίαν λαλοῦσαν → Simonides relates that a picture is a silent poem, and a poem a speaking picture | Simonides, however, calls painting inarticulate poetry and poetry articulate painting
Greek (Liddell-Scott)
διικνέομαι: μέλλ. -ίξομαι, ἀόρ. -ικόμην· ἀποθ.·― διέρχομαι, εἰσδύομαι, δι’ ὤτων ποτὶ τὰν ψυχὰν Τίμ. Λοκρ. 101Α, πρβλ. Θεόφρ. Αἰτ. Φυτ. 3. 20, 4· διῖκτο ἡ δόξα μέχρι βασιλέως Πλούτ. Δημ. 20· ὡσαύτως μετ’ αἰτ., διίκεο πείρατ’ ἀέθλων Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 413· ― ἐξικνοῦμαι, φθάνω, ἐπὶ βλημάτων, Θουκ. 7. 79. 2) διηγοῦμαι, ἐκθέτω, ὡς τὸ διέρχομαι, πάντα δ. Ἰλ. Ι. 61, Τ. 186. 3) ἐπὶ χρόνου, παρεμπίπτω, Λόγγ. 1, 4.
English (Autenrieth)
fut. διίξομαι, aor. 2 sing. διίκεο: go through, in narration, Il. 9.61 and Il. 19.186.
Greek Monotonic
διικνέομαι: μέλ. -ίξομαι, αόρ. βʹ -ικόμην·
1. αποθ., διαπερνώ, διεισδύω, εισχωρώ, διέρχομαι, σε Πλούτ.· φθάνω, λέγεται για βλήματα, σε Θουκ.
2. στον προφορικό λόγο, διηγούμαι, εκθέτω, σε Ομήρ. Ιλ.
Middle Liddell
fut. -ίξομαι aor2 -ικόμην
1. Dep. to go through, penetrate, Plut.:— to reach, with missiles, Thuc.
2. in speaking, to go through, recount, Il.
